ΔΙΑΤΡΟΦΟΛΟΓΙΑ, ΦΥΣΙΚΗ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ, ΓΛΩΣΣΟΛΟΓΙΑ, ΙΣΤΟΡΙΑ, ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑ, ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΑ

ΜΑΡΙΟΣ ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΣ
ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ
ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ, ΟΡΘΟΜΟΡΙΑΚΗ, ΦΥΣΙΚΟΠΑΘΗΤΙΚΗ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ
Τηλέφωνο επικοινωνίας: 6947869647
Email: dimopmar@otenet.gr
Επίσημη ιστοσελίδα: http://mariosdimopoulos.com/

ΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΑΥΤΟ ΑΣΧΟΛΕΙΤΑΙ ΜΕ ΘΕΜΑΤΑ ΔΙΑΤΡΟΦΟΛΟΓΙΑΣ, ΦΥΣΙΚΗΣ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΑΞΙΑ ΤΩΝ ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑΤΩΝ ΔΙΑΤΡΟΦΗΣ ΣΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΜΑΣ.

ΦΥΣΙΚΗ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ (NATUROPATHY)
ΔΙΑΤΡΟΦΙΚΗ ΙΑΤΡΙΚΗ (NUTRITIONAL MEDICINE)
ΠΡΟΛΗΨΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΩΝ ΑΣΘΕΝΕΙΩΝ ΜΕ ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΚΑΙ ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑΤΑ ΔΙΑΤΡΟΦΗΣ

Τετάρτη 26 Ιουνίου 2013

ΟΡΘΟΜΟΡΙΑΚΗ-ΔΙΑΤΡΟΦΙΚΗ ΙΑΤΡΙΚΗ

Αγαπητές φίλες και φίλοι,
Οι περισσότερες αναρτήσεις θα γίνονται στο ιστολόγιό μου
ΟΡΘΟΜΟΡΙΑΚΗ-ΔΙΑΤΡΟΦΙΚΗ ΙΑΤΡΙΚΗ

Επισκεφθείτε το και διαδώστε το στους φίλους σας που ενδιαφέρονται για θέματα υγείας.


 
Αν θέλετε να επικοινωνήσετε μαζί μου, ο αριθμός του κινητού μου είναι 6978464608 και το email μου είναι dimopmar@otenet.gr

ΘΕΜΑΤΟΛΟΓΙΑ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ

Αυτό το ιστολόγιο ασχολείται με τη διατροφή και τα διατροφικά συμπληρώματα, την Ορθομοριακή, Διατροφική και Φυσικοπαθητική ιατρική.
Επίκεντρο και στόχος μας: Η ΝΙΚΗ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΚΑΡΚΙΝΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΟΠΑΘΕΙΑΣ.
Ο καρκίνος και η καρδιοπάθεια αποτελούν τις δύο κύριες αιτίες. Πρόκειται για μια πραγματική γενοκτονία, που μπορεί να εξαλειφθεί, αλλά τα συμφέροντα της οργανωμένης ιατρικής δεν το θέλουν.

Θέματα που θα εξετάσουμε:
- Πρόληψη και θεραπεία ασθενειών με διατροφή και συμπληρώματα διατροφής.
- Οι υψηλές δόσεις βιταμινών και η λήψη αντιοξειδωτικών συμπληρωμάτων είναι ασφαλείς και μπορούν να προλαμβάνουν τον καρκίνο, την καρδιαγγειακή ασθένεια και άλλες παθήσεις.
- Μεγαδόσεις βιταμίνης C: Το υπέρτατο όπλο κατά των ασθενειών.
-Το θαύμα των συμπληρωμάτων φυσικής βιταμίνης Ε. Ψευδείς και αντιεπιστημονικοί οι ισχυρισμοί ότι τα συμπληρώματα βιταμίνης Ε είναι αναποτελεσματικά ή ακόμα και επικίνδυνα για την υγεία μας.
- Το θαύμα της βιταμίνης D3.
- Ο μύθος της χοληστερίνης. Μια δίαιτα υψηλή σε χοληστερίνη δεν αυξάνει τη συχνότητα καρδιαγγειακής ασθένειας.
- Μια δίαιτα χαμηλή σε υδατάνθρακες και υψηλή σε κορεσμένα λίπη, ελαιόλαδο και ιχθυέλαιο είναι πιο υγιεινή από μια δίαιτα υψηλή σε υδατάνθρακες και χαμηλή σε λίπη.
- Η μεσογεαική διατροφή δεν είναι τόσο υγιεινή, όσο μας λένε.
- Οι μύθοι της χορτοφαγίας και της διατροφής των vegans.
- Πώς οι φαρμακευτικές εταιρείες ελέγχουν την ιατρική.
- Codex Alimentarius: Μια απειλή για την ανθρώπινη υγεία.

Σάββατο 11 Μαΐου 2013

ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΤΗΣ ΧΟΛΗΣΤΕΡΙΝΗΣ

ΧΟΛΗΣΤΕΡΙΝΗ, ΚΟΡΕΣΜΕΝΑ ΛΙΠΗ, ΣΤΑΤΙΝΕΣ ΚΑΙ ΥΠΕΡΧΟΛΗΣΤΕΡΟΛΑΙΜΙΑ

Έλαβα από έναν αναγνώστη το εξής μήνυμα:

"Γεια σας κύριε Δημόπουλε
Με πολύ ενδιαφέρον διάβασα το άρθρο σας  “Aποκάλυψη ΣΟΚ ! ΧΟΛΗΣΤΕΡΙΝΗ: ΜΙΑ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΙΑΤΡΙΚΗ ΑΠΑΤΗ”
Ονομάζομαι Π. Φ., είμαι 34 χρονών, και έκανα εγχείριση με 3 by pass πριν έναν μήνα. Τώρα ψάχνομαι ....
Η διάγνωση μου είναι η ίδια όπως σε όλοι μου την οικογένεια. Οικογενής υπερχοληστεριναιμία. Το σόμα μου παράγει πολύ χοληστερίνη και δεν την απορροφά. Με 20 κάτι χρονών υπήρξα έναν χρόνο αυστηρά χορτοφάγος, με αποτέλεσμα η χοληστερίνη μου να κατεβεί από τα 380 στα 360. Από εκεί και ύστερα και αφού έτρωγα πάλι τα πάντα, κατά καιρούς είχα έως και 430.
Ο πατέρας μου είχε το πρώτο έμφραγμα με 31. Με 37 είχε το τρίτο και πλέον θανατηφόρο.
Ο παππούς μου είχε θανατηφόρο έμφραγμα με 65 χρονών. Δεν γνωρίζω αν είχε και άλλα νωρίτερα ...
Ο πατέρας μου έχει 5 πρώτα ξαδέρφια. Ο πρώτος είχε έμφραγμα με 40. Από τότε κάνει αυστηρή δίαιτα και παίρνει φάρμακα για την χοληστερίνη. Σήμερα είναι 80 χρονών. Η δεύτερη έχει υψηλή χοληστερίνη χωρίς συμβάν. Ο τρίτος είχε έμφραγμα με 60. Από τότε κάνει δίαιτα και παίρνει φάρμακα. Σήμερα είναι 78 και μια χαρά. Ο τέταρτος είχε έμφραγμα με 60. Η πέμπτη έχει υψηλή χοληστερίνη χωρίς συμβάν.
Τα παιδιά τους, δηλαδή τα δικά μου ξαδέρφια, έχουν όλοι υψηλή χοληστερίνη. Εγώ είμαι ο πρώτος της γενιάς με παρολίγον συμβάν.
Έτσι όπως καταλαβαίνω εγώ τα πράγματα, έως τώρα, όσοι από την οικογένεια μου είχαν έμφραγμα και δεν έκαναν τίποτα, είχαν και δεύτερο και τρίτο και γεια σας. Όσοι όμως είχαν έμφραγμα και μετά άλλαξαν την διατροφή τους και έπαιρναν φάρμακα, τουλάχιστον ζούνε σήμερα ακόμα.
Εσείς όλα αυτά πως θα τα εξηγούσατε ? θα με ενδιέφερε η γνώμη σας !

Με φιλικούς χαιρετισμούς

Π. Φ.

Η απάντησή μου είναι η εξής:
Τις απορίες σας μπορούν να λύσουν τα παρακάτω άρθρα μου:



1. ΧΟΛΗΣΤΕΡΙΝΗ: ΕΝΑΣ ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΜΥΘΟΣ. ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΤΙΚΗ ΤΟΥ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ ''ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΡΕΥΝΑ''
http://cholesteroltruth.blogspot.gr/2011/11/blog-post.html

2. ΧΟΛΗΣΤΕΡΙΝΗ: ΜΙΑ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΙΑΤΡΙΚΗ ΑΠΑΤΗ
http://cholesteroltruth.blogspot.gr/2011/11/blog-post_19.html

3. Η ΧΟΛΗΣΤΕΡΙΝΗ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ
http://cholesteroltruth.blogspot.gr/2011/12/blog-post_06.html

4. ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΑ ΤΑ ΦΑΡΜΑΚΑ ΜΕΙΩΣΗΣ ΤΗΣ ΧΟΛΗΣΤΕΡΙΝΗΣ
http://cholesteroltruth.blogspot.gr/2011/12/blog-post_26.html

5. ΠΡΟΣΤΑΤΕΨΤΕ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΣΑΣ ΜΕ ΒΙΤΑΜΙΝΕΣ, ΜΕΤΑΛΛΑ ΚΑΙ ΩΜΕΓΑ 3 ΛΙΠΑΡΑ ΟΞΕΑ
http://cholesteroltruth.blogspot.gr/2012/01/3.html

6. ΜΕΙΩΝΕΤΕ ΤΑ ΛΙΠΗ; ΑΥΞΑΝΕΤΕ ΤΟΝ ΚΙΝΔΥΝΟ ΓΙΑ ΠΑΧΥΣΑΡΚΙΑ, ΔΙΑΒΗΤΗ ΚΑΙ ΚΑΡΔΙΟΠΑΘΕΙΑ
http://cholesteroltruth.blogspot.gr/2012/01/blog-post.html

7. ΜΑΡΓΑΡΙΝΕΣ ΚΑΙ ΦΥΤΙΚΕΣ ΣΤΕΡΟΛΕΣ: ΠΟΣΟ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΕΣ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΜΑΣ;
http://cholesteroltruth.blogspot.gr/2012/03/blog-post.html

Και για να απαντήσω στα ερωτήματά σας. Το πρόβλημα της υπερχοληστερολαιμίας δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με διατροφή χαμηλή σε λίπη. Εσείς ο ίδιος ομολογείται ότι κάνατε σκληρή χορτοφαγική δίαιτα και η χοληστερίνη σας έπεσε από 380 σε 360!!! Ε και; Αν έχετε 360 δεν κινδυνεύετε από έμφραγμα; Η πτώση ήταν αμελητέα. Τι 360, τι 380! Σας πληροφορώ ότι αν σας έβαζα σε ένα πρόγραμμα να τρώτε καθημερινά ζωικά κορεσμένα λίπη, ωμέγα 3 από ιχθυέλαιο και να κόβατε τους πολλούς υδατάνθρακες, τις ζάχαρες και τα trans λιπαρά, θα χάνατε πολύ περισσότερη χοληστερίνη. Το ότο μετά τρώγατε τα πάντα και σας ανέβηκε 430, μην κατηγορείτε γι' αυτό το κρέας και τα ζωικά λίπη, αλλά τις άλλες σαβούρες που τρώγατε, αν και αυτή η αύξηση θα μπορούσε να αποδοθεί σε στρες, αφού το στρες αυξάνει τη χοληστερίνη.
Τι φάρμακα έπαιρναν οι συγγενείς σας; Ξέρετε γιατί τώρα χορηγούν κυρίως στατίνες και όχι τα παλιά φάρμακα χοληστερίνης; Διότι τα παλιά φάρμακα, όπως η cholestyramine, ενώ έριχναν πάρα πολύ τη χοληστερίνη, δεν προλάμβαναν το έμφραγμα. Αυτό ήταν το πρώτο χαστούκι κατά της θεωρίας της χοληστερίνης. Σήμαινε ότι κάτι άλλο (και όχι η χοληστερίνη) είναι η αιτία του εμφράγματος. Επίσης την ίδια περίοδο βλέπαμε ότι βιταμίνες και άλλα φυτικά συμπληρώματα τα οποία δεν μείωναν τη χοληστερίνη, προλάμβαναν το έμφραγμα. Άρα κάτι άλλο, όχι η χοληστερίνη, είναι η αιτία του εμφράγματος.
Οι στατίνες όντως μειώνουν σε κάποιο βαθμό τον κίνδυνο του εμφράγματος (αν και έχουν πάρα πολλές παρενέργειες, προκαλώντας μεταξύ άλλων διαβήτη τύπου 2 και και καρκίνο), αλλά αυτό δεν συμβαίνει επειδή μειώνουν τη χοληστερίνη, αλλά επειδή μειώνουν την CRP, δηλαδή την C- αντιδρώσα πρωτεΐνη, με άλλα λόγια τη φλεγμονή στο σώμα, και σύμφωνα με τις νεότερες απόψεις η αθηροσκλήρωση είναι αποτέλεσμα φλεγμονής. Τη φλεγμονή στο σώμα μειώνει και μια σωστή διατροφή βασισμένη σε κορεμένα λίπη, ελαιόλαδο, βούτυρο, λάδι καρύδας, κρέας, ψάρια και λαχανικά, ξηρούς καρπούς, αβοκάντο,  χαμηλή σε υδατάνθρακες, φρούτα, και χωρίς χυμούς, ζάχαρη, τρανς λιπαρά, γλυκά και άλλα επεξεργασμένα προϊόντα. Και προπάντων με τη λήψη ωμέγα 3 λιπαρών οξέων από ιχθυέλαιο και έλαιο krill.
Σχετικά με την υπερχοληστερολαιμία, έχω γράψει ειδικό κεφάλαιο στο βιβλίο μου «Χοληστερίνη: Ένας σύγχρονος μύθος».
Και για να απαντήσω στα ερωτήματά σας. Το πρόβλημα της υπερχοληστεροναιμίας δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με διατροφή χαμηλή σε λίπη. Εσείς οίδιος ομολογείται ότι κάνατε σκληρή χορτοφαγική δίαιτα και η χοληστερίνη σας έπεσε από 380 σε 360!!! Ε και; Αν έχετε 360 δεν κινδυνεύετε από έμφραγμα; Η πτώση ήταν αμελητέα. Τι 360, τι 380! Σας πληροφορώ ότι αν σας έβαζα σε ένα πρόγραμμα να τρώτε καθημερινά ζωικά κορεσμένα λίπη, ωμέγα 3 από ιχθυέλαιο και να κόβατε τους πολλούς υδατάνθρακες, τις ζάχαρες και τα trans λιπαρά, θα χάνατε πολύ περισσότερη χοληστερίνη. Το ότο μετά τρώγατε τα πάντα και σας ανέβηκε 430, μην κατηγορείτε γι' αυτό το κρέας και τα ζωικά λίπη, αλλά τις άλλες σαβούρες που τρώγατε, αν και αυτηή η αύξηση θα μπορούσε να αποδοθεί σε στρες, αφού το στρες αυξάνει τη χοληστερίνη.
Τι φάρμακα έπαιρναν οι συγγενείς σας; Ξέρετε γιατί τώρα χορηγούν κυρίως στατίνες και όχι τα παλιά φάρμακα χοληστερίνης; Διότι τα παλιά φάρμακα, όπως η cholestyramine, ενώ έριχναν πάρα πολύ τη χοληστερίνη, δεν προλάμβαναν το έμφραγμα. Αυτό ήταν το πρώτο χαστούκι κατά της θεωρίας της χοληστερίνης. Σήμαινε ότι κάτι άλλο (και όχι η χοληστερίνη) είναι η αιτία του εμφράγματος. Επίσης την ίδια περίοδο βλέπαμε ότι βιταμίνες και άλλα φυτικά συμπληρώματα τα οποία δεν μείωναν τη χοληστερίνη, προλάμβαναν το έμφραγμα. Άρα κάτι άλλο, όχι η χοληστερίνη, είναι η αιτία του εμφράγματος.
Οι στατίνες όντως μειώνουν σε κάποιο βαθμό τον κίνδυνο του εμφράγματος (αν και έχουν πάρα πολλές παρενέργειες, προκαλώντας μεταξύ άλλων διαβήτη τύπου 2 και και καρκίνο), αλλά αυτό δεν συμβαίνει επειδή μειώνουν τη χοληστερίνη, αλλά επειδή μειώνουν την CRP, δηλαδή την C- αντιδρώσα πρωτεΐνη, με άλλα λόγια τη φλεγμονή στο σώμα, και σύμφωνα με τις νεότερες απόψεις η αθηροσκλήρωση είναι αποτέλεσμα φλεγμονής. Τη φλεγμονή στο σώμα μειώνει και μια σωστή διατροφή βασισμένη σε κορεμένα λίπη, ελαιόλαδο, βούτυρο, λάδι καρύδας, κρέας, ψάρια και λαχανικά, ξηρούς καρπούς, αβοκάντο,  χαμηλή σε υδατάνθρακες, φρούτα, και χωρίς χυμούς, ζάχαρη, τρανς λιπαρά, γλυκά και άλλα επεξεργασμένα προϊόντα. Και προπάντων με τη λήψη ωμέγα 3 λιπαρών οξέων από ιχθυέλαιο και έλαιο krill.
Σχετικά με την υπερχοληστεροναιμία, έχω γράψει ειδικόμ κεφάλαιο στο βιβλίο μου "Χοληστερίνη: Ένας σύγχρονος μύθος".

Η ΥΨΗΛΗ ΧΟΛΗΣΤΕΡΙΝΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΣΤΑ ΑΤΟΜΑ ΜΕ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΥΠΕΡΧΟΛΗΣΤΕΡΟΛΑΙΜΙΑ
«Η οικογενειακή υπερχοληστερολαιμία φαίνεται να επιβεβαιώνει τη θεωρία της χοληστερίνης. Τα άτομα με οικογενειακή υπερχοληστερολαιμία έχουν υψηλή χοληστερίνη στο αίμα τους και αυξημένο κίνδυνο για καρδιοπάθεια. Άρα η ατία του αυξημένου κινδύνου για καρδιοπάθεια είναι η υψηλή χοληστερίνη στο αίμα τους. Τα πράγματα όμως δεν είναι τόσο απλά και η αλήθεια είναι διαφορετική. Η υψηλή χοληστερίνη δεν είναι η αιτία που οι άνθρωποι με οικογενειακή υπερχοληστερολαιμία έχουν αυξημένο κίνδυνο για καρδιοπάθεια. Αυτό φαίνεται από πολλές μελέτες.
Στη Φινλανδία ο καθηγητής Tatu Miettinen και η Dr. Helena Gylling από το University Hospital στο Ελσίνκι στη Φινλανδία μελέτησαν περίπου εκατό άτομα με οικογενειακή υπερχοληστερολαιμία, κανείς εκ των οποίων δεν θεραπεύτηκε με φάρμακα μείωσης της χοληστερίνης. Δεκατέσσερα με δεκαεπτά χρόνια αργότερα 30 είχαν πεθάνει, 26 λόγω καρδιακής προσβολής και 4 από άλλες αιτίες. Ανάμεσα σε αυτούς που είχαν πεθάνει 67% είχαν καπνίσει, ενώ ο αριθμός ήταν μόνο 41% ανάμεσα στους επιζώντες.
Αλλά η εκπληκτική παρατήρηση ήταν ότι κατά μέσο όρο η αρχική LDL ήταν η ίδια ανάμεσα σε αυτούς που είχαν πεθάνει και σε αυτούς που ήταν ακόμα ζωντανοί. Αν η υψηλή LDL ήταν η πιο σημαντική αιτία της αθηροσκλήρωσης και της καρδιοπάθειας, τότε θα περιμέναμε υψηλότερη LDL σε αυτούς που πέθαναν, αλλά αυτό δεν συνέβη.
Ερευνητικές ομάδες από τον Καναδά, τις ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο έφτασαν σε παρόμοια αποτελέσματα. Βρήκαν ότι η χοληστερίνη διέφερε μόνο λίγο μεταξύ αυτών με καρδιοπάθεια και χωρίς καρδιοπάθεια. Στην πραγματικότητα οι Αμερικανοί ερευνητές βρήκαν ότι αυτοί χωρίς καρδιοπάθεια είχαν υψηλότερη LDL από τους άλλους.
Άλλη μια αντικρουόμενη παρατήρηση είναι το γεγονός ότι οι άνθρωποι με οικογενειακή υπερχοληστερολαιμία έχουν φυσιολογικές εγκεφαλικές αρτηρίες, αν και το ίδιο πλούσιο σε χοληστερίνη αίμα ρέει  στον εγκέφαλό τους όπως και στο υπόλοιπο σώμα τους. Ας δούμε για παράδειγμα τη μελέτη που διεξήχθη από τον καθηγητή Alfredo Postiglione και την ομάδα του από διάφορα Ιταλικά πανεπιστήμια. Μελέτησαν τις εγκεφαλικές αρτηρίες δέκα ασθενών με τη σοβαρή αλλά σπάνια ομοζυγωτική μορφή. Αν και οι μισοί από αυτούς είχαν ήδη καρδιοπάθεια, οι εγκεφαλικές τους αρτηρίες ήταν εντελώς φυσιολογικές.
Ο Guido Rodriguez και η ομάδα του από το University of Genova. βρήκαν ότι παρά την πολύ υψηλότερη χοληστερίνη τους η αθηροσκλήρωση των εγκεφαλικών αρτηριών τους δεν ήταν χειρότερη από αυτή των φυσιολογικών ανθρώπων της ίδιας ηλικίας και φύλου και των οποίων η χοληστερίνη ήταν πολύ χαμηλότερη. Αν η υψηλή χοληστερίνη προκαλεί αθηροσκλήρωση, γιατί δεν είναι οι εγκεφαλικές αρτηρίες πιο αθηροσκληρωτικές στους ανθρώπους με οικογενειακή υπερχοληστερολαιμία από ό, τι στους φυσιολογικούς ανθρώπους.
Σε μια μελέτη 2400 ατόμων με οικογενειακή υπερχοληστερολαιμία η Dr. Angelique Jansen στο University of Amsterdam βρήκε ότι παραλλαγές του γονιδίου προθρομβίνης συνδέονταν με έναν αυξημένο κίνδυνο για καρδιοπάθεια σε αυτούς τους ανθρώπους. Η προθρομβίνη είναι ένα συστατικό απαραίτητο για την πήξη  του αίματος και ένα μη φυσιολογικό γονίδιο προθρομβίνης συνεπάγεται ότι αυτοί οι άνθρωποι παράγουν πάρα πολύ από αυτό το συστατικό. Το αποτέλεσμα είναι μια αυξημένη τάση για πήξη  και σχηματισμό θρόμβου. Έτσι μερικοί άνθρωποι με οικογενειακή υπερχοληστερολαιμία μπορεί να σχηματίζουν αρτηριακούς θρόμβους ευκολότερα από άλλους όχι λόγω της υψηλής χοληστερίνης τους αλλά λόγω ενός μη φυσιολογικού συστήματος πήξης.
Άλλοι έχουν βρει ότι καρδιοπαθείς με οικογενειακή υπερχοληστερολαιμία έχουν πιο συχνά υψηλές συγκεντρώσεις ινωδογόνου και παράγοντα VIII στο αίμα τους από ό, τι οι υγιείς άνθρωποι με οικογενειακή υπερχοληστερολαιμία. Αυτά τα συστατικά επίσης συμμετέχουν στη διαδικασία πήξης και πάρα πολύ από αυτά μπορεί να διεγείρουν  τον σχηματισμό θρόμβου. Ενώ οι καρδιοπαθείς είχαν πολύ υψηλότερες συγκεντρώσεις ινωδογόνου και παράγοντα VIII, η ολική τους χοληστερίνη και η LDL δεν διέφερε από τη χοληστερίνη των υγιών ανθρώπων με οικογενειακή υπερχοληστερολαιμία
».

Το πρόβλημα λοιπόν δεν είναι η υψηλή χοληστερίνη αυτών των ανθρώπων αλλά η υψηλότερή τους ευαισθησία για σχηματισμό θρόμβων. Αντί να μειώνουμε τη χοληστερίνη τους, θα ήταν καλύτερη ιδέα να ξεχωρίσουμε αυτούς με τις δυσλειτουργίες του συστήματος πήξης και να βρούμε πώς θα τις διορθώσουμε.

Βάσει αυτών που γράφω στο παραπάνω κεφάλαιο, αν ένας με οικογενειακή υπερχοληστεροναιμία λάμβανε υψηλές ποσότητες ιχθυελαίου και έλαιου krill μαζί με υψηλές δόσεις φυσικής βιταμίνης Ε με όλες τις τοκοφερόλες (και όχι μόνο α-τοκοφερόλη), τότε θα έβλεπε θεαματικά αποτελέσματα.
Το γεγονός ότι τα άτομα με υπερχοληστεροναιμία έχουν τόσο αυξημένη χοληστερίνη, σημαίνει ότι κάτι μη φυσιολογικό συμβαίνει στον οργανισμό τους και όλα είναι χωρίς έλεγχο. Εκτός από πρόβλημα πηκτικότητας, τα άτομα αυτά ενδεχομένως να έχουν αυξημένη CRP (φλεγμονή), αυξημένη Lp (a) (λιποπρωτεΐνη α), που αποτελεί ανεξάρτητο παράγοντα καρδιοπάθειας, υψηλή ομοκυστεΐνη, υψηλό σάκαχαρο, οξειδωμένη LDL, και μικρά μόρια LDL. Σας είπε κανείς να κοιτάξετε τα μόρια της LDL; Όσο πιο μικρά μόρια έχετε, τόσο ευκολότερα προσκολώνται στα αρτηριακά τοιχώματα. Αντίθετα αν έχετε μεγάλα μόρια LDL, τότε αυτά είναι αβλαβή. Δηλαδή δεν παίζει ρόλο πόσο χοληστερίνη έχετε. Μπορεί να έχετε 350 και να είναι ακίνδυνη, αλλά μπορεί να έχετε 200 και να είναι επικίνδυνη, επειδή είτε είναι οξειδωμένη είτε τα μόρια της LDL είναι μικρά. Ξέρετε τι αυξάνουν τα μόρια της LDL; Τα κορεσμένα λίπη. Και τι τα μικραίνουν; Μια υψηλή σε υδατάνθρακες δίαιτα. Επομένως, η συνιστώμενη καρδιοπροστατευτική δίαιτα είναι για να σας στείλει στον Άδη μια ώρα γρηγορότερα.Θέλετε μερικές ενδείξεις (οιωνεί αποδείξεις) γι' αυτό; Οι Εσκιμώοι που ακολουθούσαν την παραδοσιακή τους δίαιτα δεν έπασχαν από παχυσαρκία, διαβήτη και καρδιοπάθεια. Η παραδοσιακή διατροφή των Εσκιμώων αποτελείτο από τροφές βασισμένες στην πρωτεΐνη και στο λίπος. Αυτές οι τροφές περιλάμβαναν μεγάλες ποσότητες σολομού, αυγά ψαριών, δέρμα φάλαινας και τα όργανα ζώων.  Άλλες τροφές περιλάμβαναν καριμπού, φύκια και μούρα. Στους Εσκιμώους της Αλάσκας δόθηκαν οδηγίες όπως στον υπόλοιπο αμερικανικό πληθυσμό. Τους συμβούλεψαν να τρώνε περισσότερα φρούτα και λαχανικά (περισσότερο από 9 μερίδες την ημέρα), να τρώνε δημητριακά ολικής αλέσεως και να περιορίσουν την ποσότητα του λίπους στη διατροφή τους. Το αποτέλεσμα είναι ότι οι Εσκιμώοι της Αμερικής έχουν τώρα υψηλότερο ποσοστό ασθένειας από τον γενικό πληθυσμό. Οι Εσκιμώοι έουν τώρα 2,3 φορές μεγαλύτερη πιθανότητα να έχουν διαβήτη, 1,6 φορές μεγαλύτερη πιθανότητα να είναι παχύσαρκοι και 1,2 φορές μεγαλύτερη πιθανότητα να έχουν καρδιοπάθεια από ό, τι οι λευκοί Αμερικανοί.
Παρόμοια συνέβησαν και με τους Ινδιάνους της Βόρειας Αμερικής. Η παραδοσιακή τους δίαιτα αποτελείτο από άγρια ζώα. Αυτά περιλάμβαναν ελάφι, βουβάλι, αρκούδα, τάρανδο και ψάρι. Έτρωγαν επίσης μια μικρή ποσότητα φυτικών τροφών, και συγκεκριμένα μούρα, άγριο σέλινο και καλαμπόκι. Όταν ακολουθούσαν την παραδοσιακή τους δίαιτα ήταν απόλυτα υγιείς. Τους δόθηκε η συμβουλή να μειώσουν την πρόσληψη λίπους, να τρώνε άφθονα φρούτα και λαχανικά, να τρώνε χαμηλό σε λίπος τυρί, άπαχο γάλα και μαργαρίνη και να μαγειρεύουν με φυτικά έλαια. Το αποτέλεσμα είναι οι Ινδιάνοι να υποφέρουν τώρα από παρόμοια ποσοστά παχυσαρκίας, διαβήτη και καρδιοπάθειας όπως οι Εσκιμώοι.
Ας δούμε άλλα δεδομένα. Ερευνητές έβαλαν πρόσφατα άνδρες με υπαρχουσα καρδιαγγειακή ασθένεια να καταναλώσουν δίαιτες υψηλές είτε σε καλαμποκέλαιο είτε σε ελαιόλαδο είτε σε ζωικά λίπη για μια περίοδο δύο χωρών. Στο τέλος της δοκιμής μόνο το 52% στην ομάδα καλαμποκέλαιου και 57% στην ομάδα του ελαιόλαδου παρέμειναν ζωντανοί και ελεύθεροι από καρδιακή προσβολή. Αντίθετα 75% των ατόμων της ομάδας ελέγχου που συνέχισαν να τρώνε την υψηλή σε ζωικά λίπη δίαιτά τους παρέμειναν ελεύθεροι από θανατηφόρα ή μη θανατηφόρα καρδιακή προσβολή. Αυτοί λοιπόν που έτρωγαν ζωικά λίπη είχαν μεγαλύτερη καρδιαγγειακή προστασία από ό, τι αυτοί που κατανάλωναν καλαμποκέλαιο ή ελαιόλαδο.
Σε αυτούς λοιπόν που σας λένε ότι το βούτυρο, μια από τις πιο υγιεινές τροφές, προκαλεί αθηροσκλήρωση, ρωτήστε τους: Υπάρχουν πληθυσμιακές μελέτες που να υποστηρίζουν κάτι τετοιο; Να είστε σίγουροι ότι θα εκπλαγείται από την αμηχανία τους.
Όσον αφορά στη μεσογειακή διατροφή και ότι αυτή είναι η ασπίδα κατά της καρδιοπάθειας και άλλων ασθενειών, ας πάμε πίσω στο 1930, σε μια εποχή που οι Έλληνες ακολουθούσαν στα σίγουρα μεσογειακή διατροφή. Σε ένα βιβλίο υγείας της ε[οχής εκείνης με τίτλο "Φυσική Υγιεινή", διαβάζουμε: "Η Ελλάς υποφέρει από αρρώστια περισσότερο σήμερα από κάθε άλλη εποχή. Όχι μονον τα νοσοκομεία και οι κλινικές της χώρας μας πλημμυρίζουν από πάσχοντας, αλλά σ' αυτά τα σπίτια ακόμα η αρρώστια έχει φωλιάσει και αμέτρητοι άνθρωποι στέλλονται στον τάφο. Η καλή υγεία, που φυσιολογικά πρέπει να απολαμβάνει ανεξαιρέτως κάθε άνθρωπος, έχει καταντήσει τελευταία να είναι σπάνιο και δυσαπόκτητο πράγμα". Αυτά στη χώρα της μεσογειακής διατροφής!!!
Τέλος, ο Weston Price, ο γνωστός οδοντίατρος και βιολογός που τη δεκαετία του 30 ταξίδεψε σε όλο τον κόσμο και μελέτησε την υγεία απομονωμένων λαών, παρατήρησε ότι όσοι λαοί έτρωγαν το περισσότερο ζωικό λίπος, αυτοί ήταν ποιο υγιείς και ελεύθεροι από ασθένειες όπως φυματίωση. Αυτά έχουν αναλυθεί στο κλασσικό πια βιβλίο του "Nutrition and Physical Degeneration". Σε ένα σημείο του βιβλίο του γράφει: "Στατιστικές έχουν δημοσιευθεί από το τμήμα Δημόσιας Υγείας στη Νέα Υόρκη που δείχνουν ότι η αύξηση της συχνότητας καρδιοπάθειας έχει αυξηθεί σταθερά από το 1907 ώς το 1936. Οι αριθμοί που παρέχονται στην αναφορά αποκαλύπτουν μια αύξηση από 203,7 θανάτους σε 100.000 το 1907, σε 327,2 θανάτους ανά 100.000 το 1936. Αυτό αποτελεί μια αύξηση 60%. Ο καρκίνος αυξήθηκε 90% από το 1907 ώς το 1936". Παρά τις έντονες προσπάθειες της Αμερικανικής Καρδιολογικής Εταιρείας και τη στροφή των Αμερικανών σε light, free of cholesterol τροφές, σόγιες, μαργαρίνες, δημητριακά πρωινού αντί για ζωικά λίπη, αυγά και μπέικον, τα αποτελέσματα είναι οικτρά. Η καρδιοπάθεια είναι η πρώτη αιτία θανάτου και θα εξακολουθήσει να είναι, εάν δεν αντιληφθούμε τις αιτίες της καρδιοπάθειας.
Η βιοχημκός Dr. Mary Enig και οι συνεργάτες της στο University of Maryland δημοσίευσαν μια σειρά από μελέτες που έβλαψαν σοβαρά τις βιομηχανίες φυτικών ελαίων και μαργαρίνης και τις Αμερικανικές κυβερνητικές υπηρεσίες που παροτρύνουν μια δίαιτα χαμηλή σε λίπη και σε χοληστερίνη, επισημαίνοντας ότι τα trans λιπαρά οξέα σε τέτοια προϊόντα προκαλούν επικίνδυνες αλλαγές στα κύτταρα. Η Enig αμφέβαλε για την εγκυρότητα της υπόθεσης λιπιδίων, όταν συνειδητοποίησε ότι η κατανάλωση ζωικού λίπους είχε μειωθεί σταθερά από τις αρχές του 20ου αιώνα. Για παράδειγμα μια αναφορά στο Journal of American Oil Chemists λέει ότι η κατανάλωση ζωικού λίπους είχε μειωθεί από 104 γραμμάρια το άτομο την ημέρα το 1909 σε 97 γραμμάρια την ημέρα το 1972, ενώ η πρόσληψη φυτικού λίπους είχε αυξηθεί από 21 γραμμάρια σε σχεδόν 60 γραμμάρια. Η ολική κατανάλωση λίπους είχε αυξηθεί, όπως οι οπαδοί της υπόθεσης λιπιδίων υποστήριζαν, αλλά αυτή η αύξηση ήταν κυρίως λόγω των φυτικών ελαίων με 50% προερχόμενα από υγρά έλαια και άλλα 41% προερχόμενα από μαργαρίνη που παρασκευάζεται από φυτικά έλαια.
Ένας άλλος γνωστός επικριτής της θεωρίας των λιπιδίων και καρδιοπάθειας ήταν ο Dr. John Yudkin στη Μεγάλη Βρετανία. Τη δεκαετία του 50, τον ίδιο χρόνο που ο Ancel Keys προωθούσε την υπόθεση λιπιδίων, ο Yudkin και οι συνεργάτες του δημοσίευσαν τα αποδεικτικά ευρήματα ότι η υπερβολική πρόσληψη ζάχαρης ήταν συνδεδεμένη με υψηλή χοληστερίνη του αίματος, υψηλά τριγλυκερίδια, διόγκωση του ήπατος, αυξημένα επίπεδα κορτικοστεροειδών στο αίμα, υπερτροφία των επινεφριδίων και συρρίκνωση του παγκρέατος. Άλλοι ερευνητές ακολουθώντας τον Yudkin κοίταξαν τον ρόλο της ζάχαρης στην ασθένεια και ανακάλυψαν ότι η αυξημένη πρόσληψη ζάχαρης ήταν ένας από τους κύριους λόγους καρδιοπάθειας .
Ο Dr. George Mann έκανε ανεξάρτητες μελέτες στους Μασάι της Ανατολικής Αφρικής που τον έπεισαν ότι η υπόθεση της χοληστερίνης ήταν η μεγαλύτερη απάτη στην ιστορία της ιατρικής. Ο Mann οργάνωσε ένα συνέδριο κατά της υπόθεσης λιπιδίων με δικά του έξοδα, επειδή η βιομηχανία τροφίμων και οι μεγάλες κυβερνητικές υπηρεσίες αρνήθηκαν να το χρηματοδοτήσουν. Ο Mann προσκάλεσε διάφορους επιστήμονες και ερευνητές, πολλοί εκ των οποίων αρχικά επιβεβαίωσαν τη συμμετοχή τους και μετά έκαναν πίσω. Ο Mann τόνισε στην αρχική του ομιλία στο συνέδριο τον Νοέμβριο του 1991 τα εξής: ‘Για τους επιστήμονες…να διαφωνήσουν με αυτό το εσφαλμένο δόγμα της Δίαιτας/Καρδιάς είναι ένα μοιραίο λάθος. Αυτοί πρέπει να συμμορφωθούν ή να προχωρήσουν χωρίς χρηματοδότηση. Θα μπορούσα να δείξω μια λίστα επιστημόνων που μου είπαν, όταν τους προσκάλεσα να συμμετάσχουν, ‘Πιστεύω ότι έχετε δίκιο ότι η υπόθεση Δίαιτα/Καρδιά είναι εσφαλμένη, αλλά δεν μπορώ να συμμετάσχω μαζί σας, διότι αυτό θα έθεταν σε κίνδυνο τα επιδόματά μου και τη χρηματοδότηση’.
Το λάδι της καρύδας περιέχει κορεσμένο λίπος. Σύμφωνα με την συμβατική άποψη το κορεσμένο λίπος προκαλεί καρδιοπάθεια. Αυτό σημαίνει ότι στις χώρες που καταναλώνουν λάδι της καρύδας θα πρέπει να υπάρχουν αυξημένα ποσοστά καρδιοπαθειών. Η πραγματικότητα όμως είναι εντελώς διαφορετική. Οι άνθρωποι στις χώρες όπου η καρύδα αποτελεί σημαντικό μέρος της διατροφής έχουν χαμηλότερα ποσοστά καρδιοπάθειας και καρκίνου από τους Αμερικανούς. Για παράδειγμα μια αναφορά του 1996 από το National Cancer Institute καταχωρεί την Ταϊλάνδη (με την υψηλότερη κατανάλωση καρύδας από κάθε άλλη χώρα στον κόσμο) ως τη χώρα που έχει τα χαμηλότερα ποσοστά καρκίνου για άνδρες και γυναίκες από 50 χώρες που μελετήθηκαν. Οι κάτοικοι των Φιλιππίνων έχουν ένα από τα χαμηλότερα ποσοστά καρδιοπάθειας στον κόσμο σύμφωνα με μια μελέτη που δημοσιεύθηκε στο Philippine Journal of Internal Medicine το 1992.
Στις αρχές του 20ου αιώνα η καρδιοπάθεια αποτελούσε το 10% όλων των θανάτων, το 1950 το 30% και σήμερα έχει φτάσει στο 45% όλων των θανάτων. Ακόμα πιο συνταρακτικό είναι ότι η περισσότερη από την αύξηση ήταν λόγω ενός νέου φαινόμενου, του εμφράγματος του μυοκαρδίου ή της καρδιακής προσβολής που δεν υπήρχε πριν το 1920. Κατά τη διάρκεια του 1950 ο Dr. Dudley White, ο πιο φημισμένος καρδιολόγος της εποχής του, επεσήμανε ότι η καρδιοπάθεια είχε αυξηθεί, καθώς η κατανάλωση φυτικών λαδιών αυξήθηκε και η κατανάλωση αυγών και παραδοσιακών λιπών όπως το βούτυρο και το λαρδί μειώθηκε. Η χρήση της μαργαρίνης τετραπλασιάστηκε και η χρήση των φυτικών ελαίων τριπλασιάστηκε μεταξύ 1900 και 1950, ενώ η κατανάλωση αυγών μειώθηκε στο μισό.
Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο οι κατασκευαστές άρχισαν να κάνουν υδρογόνωση σε αυτά τα φυτικά έλαια έτσι ώστε να μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως υποκατάστατο του λαδιού της καρύδας και των ζωικών λιπών στα προϊόντα φούρνου.
Ο Dr. White και πολλοί άλλοι επεσήμαναν ότι αυτά τα γεγονότα – η καρδιοπάθεια αυξήθηκε μαζί με τη χρήση των πολυακόρεστων ελαίων και των μερικώς υδρογονωμένων ελαίων στις επεξεργασμένες τροφές – προτείνουν ότι οι Αμερικανοί πρέπει να τρώνε τις παραδοσιακές τροφές όπως κρέας, αυγά, βούτυρο και τυρί και να αποφεύγουν τις τροφές που είναι βασισμένες στα φυτικά έλαια.
Πιστεύω ότι από όλα αυτά φαίνεται ότι η όλη αυτή θεωρία δεν έχει καμμιά επιστημονική βάση.

Μάριος Δημόπουλος
Κλινικός Διατροφολόγος

Ο κ. Δημόπουλος εκπαιδεύεται για απόκτηση πτυχίου Doctor of Naturopathy. 
Είναι μέλος τού American Council of Applied Clinical Nutrition και απόφοιτος του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.
Έχει εκπαιδευτεί στη Φυσική Ιατρική στα:
British Institute of Homeopathy (New Jersey, USA),
Clayton College of Natural Health (Alabama, USA),
Trinity College of Natural Health (Indianapolis, USA) και
International Society of Homotoxicology, Baden-Baden, Germany.
Είναι συγγραφέας τεσσάρων βιβλίων για φυσικές θεραπείες και διατροφή.

Παρασκευή 10 Μαΐου 2013

ΦΥΣΙΚΕΣ ΘΕΡΑΠΕΙΕΣ ΤΟΥ ΚΑΡΚΙΝΟΥ. ΠΟΙΑ ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΟΙ ΚΑΡΚΙΝΟΠΑΘΕΙΣ

Στο διαδυκτιακό περιοδικό Ελεύθερη Έρευνα δημοσιεύθηκε άρθρο μου με τίτλο "Φυσικές θεραπείες του καρκίνου. Ποια διατροφή πρέπει να ακολουθούν οι καρκινοπαθείς". Το άρθρο αυτό αποτελεί απόσπασμα από το νέο μου βιβλίο "Φυσικές μέθοδοι αντιμετώπισης του καρκίνου'' που εκδόθηκε από τις εκδόσεις Etra.
Το άρθρο αυτό μπορείτε να το διαβάσετε στο παρακάτω λινκ:


 


ΦΥΣΙΚΕΣ
ΘΕΡΑΠΕΙΕΣ
ΤΟΥ ΚΑΡΚΙΝΟΥ


Ποια διατροφή
πρέπει να ακολουθούν
οι καρκινοπαθείς

Έγραψε στις 10.05.2013 ο/η: Δημόπουλος Μάριος

Οι ογκολόγοι υποστηρίζουν, ότι δεν υπάρχει κάποια ειδική δίαιτα για τους καρκινοπαθείς. Μάλιστα, αρνούνται, ότι οι καρκινοπαθείς πρέπει να λαμβάνουν διατροφικά συμπληρώματα, διότι αυτά τάχα θα αντιδοτήσουν τη χημειοθεραπεία ή ισχυρίζονται, ότι τα διατροφικά συμπληρώματα δέν έχουν καμμιά αξία για τη θεραπεία ή ακόμα και την πρόληψη τού καρκίνου.

Δυστυχώς, οι ογκολόγοι αγνοούν τα βασικά γύρω από τα ζητήματα διατροφικής ιατρικής ή εθελοτυφλούν εξυπηρετώντας την Big Farma και χορηγούν μονιστικά χημειοθεραπευτικά φάρμακα και ακτινοβολία.

Η ζάχαρη
τρέφει τον καρκίνο

Οι όγκοι τρέφονται με ζάχαρη(1). Ο μέσος αμερικανός κατα- ναλώνει 20% των θερμίδων από λευκή ζάχαρη. Εκδηλώνουμε επίσης φτωχή ανοχή στη γλυκόζη λόγω στρες, παχυσαρκίας, χαμηλής πρόσληψης χρωμίου και φυτικών ινών και καθιστικής ζωής.

Οι συμβατικές θεραπείες τού καρκίνου είναι επικίνδυνες και αναποτελεσματικές. Η ανάγκη για φυσικές, μή τοξικές εναλλακτικές θεραπείες είναι επιτακτική.

Η γλυκόζη τού αίματος είναι βασικά εκεί, για να θρέψει τον εγκέφαλο, ενώ επίσης παρέχει καύσιμο για την κίνηση των μυών. Όταν καθόμαστε όλη μέρα, το ζάχαρο στο αίμα μας δέν έχει να κάνει κάτι και δημιουργεί προβλήματα. Τα ανεβασμένα επίπεδα σακχάρου στο αίμα θα «κάψουν» τις πρωτεΐνες (γλυκοζυλίωση), κάτι, που κάνει τα ανοσοποιητικά κύτταρα και τα λευκά αιμοσφαίρια λιγότερο ικανά να κάνουν τη δουλειά τους.

Το ανεβασμένο σάκχαρο στο αίμα προάγει τον καρκίνο με πολλούς τρόπους:

- Αυξήσεις τής γλυκόζης τού αίματος προκαλούν αντίστοιχες αυξήσεις τής ινσουλίνης, η οποία ωθεί την παραγωγή προσταγλανδινών προς την κατασταλτική για το ανοσοποιητικό σύστημα PGE 2. Ενώ το ιχθυέλαιο (EPA) και το μποραντζέλαιο (GLA) έχουν ευνοϊκή δράση κατά τού καρκίνου, αυτά τα ισχυρά λιπαρά οξέα εξουδετερώνονται, όταν τα επίπεδα γλυκόζης τού αίματος είναι υψηλά.

- Τα καρκινικά κύτταρα τρέφονται απ’ ευθείας από τη γλυκόζη τού αίματος σαν ένας ζυμομύκητας. Ανεβασμένη γλυκόζη τού αίματος σε έναν καρκινοπαθή είναι σα να ρίχνει κάποιος βενζίνη σε μια φωτιά, που σιγοκαίει.

- Τα ανεβασμένα επίπεδα γλυκόζης τού αίματος καταστέλλουν το ανοσοποιητικό σύστημα.

Σε αυτούς, που επιθυμούν να αποφύγουν τον καρκίνο ή να ζήσουν περισσότερο, αν έχουν ήδη την ασθένεια, δίνεται η συμβουλή να κόψουν τη ζάχαρη. Η στέρηση τής γλυκόζης δημιουργεί οξειδωτικό στρες μέσα στους όγκους λόγω ενός πιθανού ελαττώματος στον μεταβολισμό των καρκινικών κυττάρων. Μια αντικαρκινική δίαιτα ονομάζεται Περιορισμός Θερμίδων με Άριστη Διατροφή (Calorie Restriction with Optimal Nutrition, CRON).

Σε ζώα έγινε ένεση με επιθετική ποικιλία καρκίνου του μαστού και μετά τους έδωσαν δίαιτες, που θα προκαλούσαν: 1) υπογλυκαιμία, 2) φυσιογλυκαιμία και 3) υπεργλυκαιμία. Όσο χαμηλότερη ήταν η γλυκόζη τού αίματος, τόσο μεγαλύτερο ήταν το ποσοστό επιβίωσης στις 70 ημέρες(2).

Η εκπαίδευση των καρκινοπαθών στη σημασία τής ρύθμισης τού γλυκαιμικού δείκτη μπορεί να γίνει μια κύρια στρατηγική στην καθυστέρηση τής ανάπτυξης των όγκων.

Διάφορες εργασίες έχουν ερευνήσει τη σύνδεση μεταξύ γλυκαιμικού φορτίου και καρκίνου. Ελεγχόμενες μελέτες έχουν δείξει, ότι το υψηλό γλυκαιμικό φορτίο ενέχει αυξημένο κίνδυνο γαστρικού καρκίνου(3-4), καρκίνου τής μήτρας(5), των ωοθηκών(6) και τού παχέος εντέρου(7). Μελέτες τού γλυκαιμικού δείκτη και τού γλυκαιμικού φορτίου παρέχουν πολύτιμα εργαλεία έρευνας, καθώς υψηλά επίπεδα γλυκόζης στο αίμα προάγουν τον καρκίνο.

Δείκτες τού διαβήτη, όπως αυξημένη γλυκόζη τού αίματος, συνδέονται με υψηλότερο κίνδυνο για καρκίνο τού παχέος εντέρου(8). Ο διαβήτης είναι συνδεδεμένος με αυξημένο κίνδυνο για καρκίνο τού ορθού(9), τής μήτρας(10), και τού παγκρέατος(11). Επιπλέον, ο διαβήτης μπορεί να είναι ένας ανεξάρτητος παράγοντας, που προβλέπει τη θνησιμότητα από καρκίνο τού παχέος εντέρου, τού παγκρέατος, τού ήπατος, τής χοληδόχου κύστης και τού μαστού των γυναικών(12).



Τροφές, που προκαλούν καρκίνο.
Ερευνητές στο πανεπιστήμιο τού Harvard έχουν αναπτύξει μια ειδική φόρμουλα Ολικής Παρεντερικής Διατροφής για καρκινοπαθείς, η οποία χρησιμοποιεί πολύ λιγότερη ζάχαρη (γλυκόζη) και περισσότερη πρωτεΐνη και λίπη. Το τελικό αποτέλεσμα αυτής της φόρμουλας για λιμοκτο- νούντες καρκινοπαθείς είναι, ότι τρέφει το ανοσοποιητικό σύστημα και όχι τον καρκίνο. Όλοι αυτοί οι επιστήμονες χρησιμοποιούν την ίδια αρχή: η ζάχαρη τρέφει τον καρκίνο. Όταν μπορούμε να χαμηλώ- νουμε τη γλυκόζη τού αίματος, μπορούμε να καθυστερούμε την ανάπτυξη τού καρκίνου.

Επειδή τα καρκινικά κύτταρα χρησιμοποιούν το μεταβολισμό τής γλυκόζης ως την προτιμότερή τους μέθοδο παραγωγής ενέργειας, η αλλαγή τής ισορροπίας των τροφών, που καταναλώνουμε, μπορεί να είναι ευεργετική. Μια μειωμένη σε θερμίδες διατροφή, βασισμένη σε φυτικές ίνες, πρωτεΐνες και λίπη αντί για γλυκόζη και άμυλο μπορεί να κάνει τον καρκίνο να λιμοκτονήσει. Μια πιθανή βάση για μια αντικαρκινική δίαιτα μπορεί να είναι μια δίαιτα, που μειώνει την πρόσληψη υδατανθράκων.

Η στέρηση τής γλυκόζης μπορεί να καθυστερήσει την ανάπτυξη των καρκινικών κυττάρων ή ακόμα να τα σκοτώσει. Η μείωση τής γλυκόζης οδηγεί σε οξειδωτικό στρες, που είναι επιλεκτικά τοξικό για τα καρκινικά κύτταρα(13). Αυτό το οξειδωτικό στρες προκαλείται από τη δημιουργία υπεροξειδίου τού υδρογόνου στα κύτταρα τού σώματος.

Το ψωμί και άλλα επεξεργασμένα δημητριακά
πρέπει να αποφεύγονται
από το διαιτολόγιο των καρκινοπαθών,
διότι είναι τροφές υψηλές σε γλυκαιμικό δείκτη,
υψηλές σε υδατάνθρακες και σάκχαρα
και τρέφουν τον καρκινικό όγκο.


Η διατροφή και τα συμπληρώματα διατροφής
βοηθούν στη θεραπεία τού καρκίνου

Φινλανδοί ογκολόγοι χρησιμοποίησαν υψηλές δόσεις θρεπτικών συστατικών μαζί με χημειοθεραπεία και ακτινοβολία σε ασθενείς με καρκίνο τού πνεύμονα. Κατά κανόνα, ο καρκίνος τού πνεύμονα είναι μια κακοήθεια με φτωχή πρόγνωση, με 1% αναμενόμενη επιβίωση σε 30 μήνες υπό συμβατική θεραπεία. Ωστόσο, σε αυτή τη μελέτη 8 από τους 18 ασθενείς (44%) ήταν ζωντανοί 6 χρόνια μετά τη θεραπεία(14).

Τα καλής ποιότητας συμπληρώματα βιταμινών, μετάλλων και αντιοξειδωτικών ουσιών λαμβανόμενα σε υψηλότερες δόσεις από ό,τι το ιατρικό κατεστημένο έχει καθορίσει σε «ημερήσια συνιστώμενη δόση» μπορούν να προλάβουν τον καρκίνο ή να χρησιμοποιηθούν για τη θεραπεία του, αλλά και για να μειώσουν τις παρενέργειες τής χημειοθεραπείας.

Σε μια μή τυχαιοποιημένη κλινική δοκιμή, οι Drs. Hoffer και Pauling έδωσαν οδηγίες σε ασθενείς να ακολουθήσουν μια αντικαρκινική δίαιτα (ανεπεξέργαστες τροφές χαμηλές σε γαλακτοκομικά και ζάχαρη) μαζί με θεραπευτικές δόσεις βιταμινών και μετάλλων(15). Όλοι οι 129 ασθενείς έλαβαν ογκολογική φροντίδα.

Η ομάδα ελέγχου 31 ασθενών, που δεν έλαβαν διατροφική ενίσχυση, έζησαν κατά μέσο όρο λιγότερο από 6 μήνες. Η ομάδα 98 καρκινοπαθών, που έλαβαν το πρόγραμμα δίαιτας και συμπληρωμάτων, κατηγοριοποιήθηκαν σε τρεις ομάδες:


- Ομάδα φτωχής ανταπόκρισης ή 20% τής θεραπευμένης ομάδας. Τα άτομα τής ομάδας αυτής είχαν κατά μέσο όρο διάρκεια ζωής 10 μήνες ή 75% βελτίωση σε σύγκριση με τα άτομα τής ομάδας ελέγχου.
- Ομάδα καλής ανταπόκρισης. Τα άτομα τής ομάδας αυτής είχαν διάφορους καρκίνους, συμπεριλαμβανομένης τής λευχαιμίας, τού καρκίνου τού πνεύμονα, τού ήπατος και τού παγκρέατος. Είχαν κατά μέσο όρο διάρκεια ζωής 72 μήνες (6 χρόνια) ή 1200% βελτίωση στη διάρκεια ζωής.
- Γυναικεία ομάδα καλής ανταπόκρισης. Τα άτομα αυτής τής ομάδας είχαν καρκίνους των αναπαραγωγικών περιοχών (μαστού, τραχήλου, ωοθηκών, μήτρας). Είχαν κατά μέσο όρο διάρκεια ζωής πάνω από 10 χρόνια ή 2.100% βελτίωση στη διάρκεια ζωής. Πολλοί ήταν ακόμα ζωντανοί στο τέλος τής μελέτης.

 
Ογκολόγοι στην Ιατρική Σχολή τής Δυτικής Βιρτζίνιας τυχαιοποίησαν 65 ασθενείς με καρκίνωμα τής ουροδόχου κύστης είτε σε μια ομάδα, που λάμβανε ένα «one-per-day» συμπλήρωμα βιταμινών, που παρείχε την RDA (ημερήσια συνιστώμενη δόση) ή σε μια ομάδα, που λάμβανε το «one-per-day» συμπλήρωμα συν 40.000 IU βιταμίνης Α, 100 mg Β6, 2.000 mg βιταμίνης C, 400 IU βιταμίνης Ε και 90 mg ψευδαργύρου.

Σε δέκα μήνες, η υποτροπή των όγκων ήταν 80% στην ομάδα ελέγχου, που έπαιρνε το RDA συμπλήρωμα και 40% στην ομάδα, που έπαιρνε μεγαδόσεις βιταμινών.

Σε πέντε χρόνια η υποτροπή των όγκων ήταν 91% για την ομάδα ελέγχου και 41% για την ομάδα, που έπαιρνε μεγαδόσεις βιταμινών.
Ουσιαστικά, οι υψηλές δόσεις θρεπτικών συστατικών μειώνουν την υποτροπή των όγκων στο μισό(16).
 

Το ιατροφαρμακευτικό κατεστημένο μέσω τού Der Spiegel προσπάθησε να εκφοβίσει το κοινό ισχυριζόμενο, ότι τα συμπληρώματα βιταμινών είναι άχρηστα ή επικίνδυνα, ώστε ο κόσμος να παραμένει άρρωστος και να λαμβάνει χημικά φάρμακα. Όμως, τα συμπληρώματα βιταμινών, μετάλλων και άλλων αντιοξειδωτικών ουσιών μπορούν να προλάβουν τον καρκίνο, αλλά και να βοηθήσουν και στη θεραπεία του.


 Από 200 καρκινοπαθείς, που μελετήθηκαν και είχαν οπισθοχώρηση τού καρκίνου 87% έκαναν σημαντική αλλαγή στη διατροφή τους, 55% έκαναν κάποια μορφή αποτοξίνωσης και 65% χρησιμοποιούσαν διατροφικά συμπληρώματα(17).

Επιστήμονες στο πανεπιστήμιο Tulane σύγκριναν την επιβίωση ασθενών, που ακολουθούσαν μακροβιοτική δίαιτα, έναντι ασθενών, που συνέχιζαν τον καθιερωμένο δυτικό τρόπο ζωής τους. Από 1.467 ασθενείς με καρκίνο τού παγκρέατος, που δεν έκαναν αλλαγές 146 (1%) ήταν ζωντανοί μετά από έναν χρόνο, ενώ 12 από τους 23 ασθενείς με καρκίνο τού παγκρέατος (52%), που ακολουθούσαν τη μακροβιοτική δίαιτα, ήταν ζωντανοί μετά από έναν χρόνο(18). Ερευνητές εξετάζοντας τη δίαιτα και τη διάρκεια ζωής 675 ασθενών με καρκίνο τού πνεύμονα κατά τη διάκεια 6 χρόνων βρήκαν, ότι όσο περισσότερα λαχανικά κατανάλωναν τόσο περισσότερο ζούσαν οι ασθενείς με καρκίνο τού πνεύμονα(19).

Τα αντιοξειδωτικά
μειώνουν τον κίνδυνο τού καρκίνου

Από τη δεκαετία τού 1950 ένας τεράστιος όγκος αποδείξεων έχει δείξει, ότι τα αντιοξειδωτικά μειώνουν τον κίνδυνο τού καρκίνου. Η οξείδωση προκαλεί καρκίνο και η φλεγμονή προκαλεί καρκίνο λόγω τής παραγωγής ελευθέρων ριζών. Τα αντιοξειδωτικά μειώνουν τον κίνδυνο για καρκίνο, διότι εξουδετερώνουν τις ελεύθερες ρίζες και την οξειδωτική δράση, που προκαλείται από τις ελεύθερες ρίζες, επεμβαίνοντας έτσι στις φάσεις έναρξης και προαγωγής τού καρκίνου.
 

Οι αντιοξειδωτικές τροφές
μπορούν να προλάβουν τον καρκίνο.
Είναι καλό οι καρκινοπαθείς
να τρώνε άφθονες αντιοξειδωτικές τροφές.
α. Κυτταρικές μελέτες
και μελέτες σε ζώα

Εκατοντάδες μελέτες δείχνουν, ότι τα αντιοξειδωτικά προστατεύουν τα φυσιολογικά κύτταρα από το να μετατρέπονται σε καρκινικά και τα ζώα από το να αναπτύξουν καρκίνο. Τα αντιοξειδωτικά, όπως τα καροτένια, οι βιταμίνες E και C και το σελήνιο προστατεύουν τις κυτταρικές μεμβράνες από καρκινογόνα.

β. Ανθρώπινες αποδείξεις-
Επιδημιολογικές
και ομαδικές μελέτες

Μια εκτεταμένη επιθεώρηση αποδείξεων δείχνει, ότι οι βιταμίνες E και C μειώνουν τον κίνδυνο για καρκίνο και κανένα αντιοξειδωτικό δέν προκαλεί βλάβη(20-21).
Πολλαπλές μελέτες παρατήρησης, συμπεριλαμβανομένης τής μελέτης Iowa Women’s Health, δείχνουν προστασία από τον καρκίνο τού παχέος εντέρου με βιταμίνη E, κάποια προστασία με βιταμίνη A, αλλά καμμιά προστασία με βιταμίνη C(22-23).
Ομαδική μελέτη είναι η μελέτη, που ερευνά μια συγκεκριμένη ομάδα ανθρώπων. Μια επιθεώρηση 24 ομαδικών μελετών δείχνει, ότι η συμπληρωματική λήψη βιταμινών C, E, A, καροτίνης, σεληνίου, πολυβιταμινών ή ένας συνδυασμός τους παρέχει προστασία από τον καρκίνο και δέν προκαλεί καμμιά βλάβη(24).
Μελέτη τής Καλιφόρνιας
Η μελέτη τής Καλιφόρνιας ερεύνησε πάνω από 11.600 ανθρώπους κατά τη διάρκεια 8 χρόνων. Οι γυναίκες με τις υψηλότερες διαιτητικές προσλήψεις βιταμίνης C, λαχανικών και φρούτων ή φρούτων μόνο είχαν χαμηλότερο κίνδυνο να αναπτύξουν καρκίνο, ιδιαίτερα καρκίνο τού παχέος εντέρου. Η λήψη συμπληρωμάτων βήτα-καροτίνης, βιταμίνης Α, βιταμίνης C και E συνδέθηκαν με χαμηλότερο κίνδυνο για καρκίνο τού πνεύμονα, τού παχέος εντέρου και τής ουροδόχου κύστης(25).

Μελέτη της Χαβάης
Η βήτα-καροτίνη, η άλφα-καροτίνη και η λουτεΐνη παρείχαν προστασία από τον καρκίνο τού πνεύμονα. Το λυκοπένιο και η βήτα-κρυπτοξανθίνη δέν έδειξαν τέτοιες προστατευτικές επιδράσεις. Βρέθηκε, ότι η βήτα-καροτίνη παρείχε τη μεγαλύτερη προστασία(26).

Μελέτη τής Φινλανδίας
Πάνω από 4.500 άνδρες συμμετείχαν σε μια 20χρονη μελέτη. Οι άνδρες, που είχαν χαμηλές προσλήψεις καροτενίων, βιταμίνης E και βιταμίνης C, είχαν υψηλό κίνδυνο να αναπτύξουν καρκίνο τού πνεύμονα. Αυτοί, που είχαν τη λιγότερη πρόσληψη αυτών των αντιοξειδωτικών συστατικών, ήταν δυο φορές πιθανό να αναπτύξουν καρκίνο τού πνεύμονα(27).

Μελέτη τής Ελβετίας
Τα επίπεδα αίματος των βιταμινών A, C και E καθώς και βήτα-καροτίνης μετρήθηκαν σε σχεδόν 3.000 άνδρες. Οι άνδρες με χαμηλά επίπεδα βήτα-καροτίνης και βιταμίνης C είχαν υψηλότερο κίνδυνο να πεθάνουν από καρκίνο τού πνεύμονα και τού στομάχου. Οι άνδρες, που είχαν χαμηλά επίπεδα βιταμίνης A και βήτα-καροτίνης, είχαν αυξημένο κίνδυνο για όλους τους καρκίνους(28).

Pediatric Brain Cancer Study
Ο κίνδυνος ενός παιδιού να αναπτύξει καρκίνο τού εγκεφάλου μειώθηκε 30% αν η μητέρα έπαιρνε συμπληρώματα αντιοξειδωτικών βιταμινών για δύο τρίμηνα τής εγκυμοσύνης(29).

Επεμβατικές μελέτες
Οι επεμβατικές μελέτες περιλαμβάνουν μια συγκεκριμένη θεραπεία, όπως θρεπτικά συστατικά, για μια περίοδο χρόνου, για να καθορίσουν ένα αποτέλεσμα. Οι πιο γνωστές είναι: Linxian study, ATBC study, Physicians’ Health study, Carotene and Retinol Efficacy Trial (CARET), Clark’s study of selenium. Οι συγγραφείς, που εξέτασαν όλες αυτές τις μελέτες, αναφέρουν: «Γενικά υπάρχουν αποδείξεις για τις προστατευτικές επιδράσεις συστατικών από συμπληρώματα κατά διαφόρων καρκίνων»(30).

Linxian China Study
Στη βορειοκεντρική Κίνα, στην περιοχή τού Linxian, επαρχία Henan, υπάρχουν άνθρωποι, που έχουν τα υψηλότερα παγκοσμίως ποσοστά καρκίνου τού οισοφάγου και υψηλά ποσοστά καρκίνου τού στομάχου. Οι άνθρωποι τού Linxian έχουν επίσης ένα πολύ υψηλό ποσοστό διατροφικών ελλείψεων. Στο Linxian οι θάνατοι από καρκίνο τού οισοφάγου είναι εκατό φορές υψηλότεροι από το ποσοστό θανάτων των καυκάσιων αμερικανών και δέκα φορές υψηλότεροι από το ποσοστό θανάτων στην Κίνα γενικά.

Επειδή η φτωχή διατροφή συνδέεται με αυτούς τους δύο καρκίνους και επειδή οι διατροφικές ελλείψεις είναι πολύ συχνές στους ανθρώπους τού Linxian, διεξήχθη μια επεμβατική μελέτη.

Ερευνητές από το Cancer Institute of the Chinese Academy of Medical Sciences και το National Cancer Institute των ΗΠΑ μελέτησαν σχεδόν 30.000 ενηλίκους πάνω από πέντε χρόνια. Τα ευρήματα ήταν εκπληκτικά:

- Τρία αντιοξειδωτικά συστατικά λαμβανόμενα μαζί καθημερινά – βήτα-καροτίνη (15 mg), βιταμίνη E (60 IU) και σελήνιο (50 mcg) – μείωσαν σημαντικά την ολική θνησιμότητα (9%) ειδικά από όλους τους καρκίνους (13%) και ιδιαίτερα από τον καρκίνο τού στομάχου (21%).

- Αυτά τα αντιοξειδωτικά μείωσαν επίσης τον κίνδυνο για καρκίνο.

- Mείωσαν σημαντικά τη συχνότητα τού καταρράκτη στους πιο ηλικιωμένους ασθενείς (ηλικίας 65-74 ετών).

- Mείωσαν τη θνησιμότητα από εγκεφαλικό.

Οι δόσεις, που χρησιμοποιήθηκαν στη μελέτη, είναι σχετικά χαμηλές. Πέντε χρόνια είναι σύντομος χρόνος. Φανταστείτε ποια θα ήταν τα αποτελέσματα σε έναν πληθυσμό, που θα έπαιρνε αυτά τα αντιοξειδωτικά, καθώς και άλλα συστατικά σε υψηλότερες δόσεις για μια ζωή(31-33).

Αντιοξειδωτικά και προκαρκινικές καταστάσεις
Esophageal Dysplasia Intervention Study στο Linxian, στην Κίνα

Περισσότεροι από 3.300 ασθενείς με δυσπλασία τού οισοφάγου, έναν πρόδρομο τού καρκίνου τού οισοφάγου, μελετήθηκαν από την ίδια ομάδα ερευνητών από την Κίνα και τις ΗΠΑ, όπως παραπάνω. Η μια ομάδα λάμβανε placebo. Η άλλη ομάδα λάμβανε ένα συμπλήρωμα βιταμινών και μετάλλων για έξι χρόνια, που περιείχε δόσεις δύο με τρεις φορές υψηλότερες από τις ημερήσιες συνιστώμενες δόσεις: βήτα-καροτίνη 15 mg, βιταμίνη A 10.000 IU, βιταμίνη E 60 IU, βιταμίνη C 180 mg, φολικό οξύ 800 mcg, θειαμίνη 5 mg, ριβοφλαβίνη 5,2 mg, νιασιναμίδη 40 mg, βιταμίνη Β6 6 mg, βιταμίνη Β12 18 mcg, βιταμίνη D 800 IU, βιοτίνη 90 mcg, παντοθενικό οξύ 20 mg, ασβέστιο 324 mg, φώσφορος 250 mg, ιώδιο 300 mcg, σίδηρος 54 mg, μαγνήσιο 200 mg, χαλκός 6 mg, μαγγάνιο 15 mg, κάλιο 15,4 mg, χλώριο 14 mg, χρώμιο 30 mcg, μολυβδένιο 30 mcg, σελήνιο 50 mcg και ψευδάργυρο 45 mg. Η ομάδα, που πήρε το συμπλήρωμα, είχε:

- 8% χαμηλότερη θνησιμότητα από καρκίνους τού οισοφάγου και τού στομάχου.

- 7% χαμηλότερη ολική θνησιμότητα.

- 4% χαμηλότερο ποσοστό θανάτων από καρκίνο.

- 38% χαμηλότερο κίνδυνο θανάτου από εγκεφαλικό.

Εδώ ξανά τα αποτελέσματα είναι εντυπωσιακά, παρά τη σύντομη διάρκεια τού χρόνου και τις χαμηλές δόσεις(34).

Βιταμίνη C (Ασκορβικό οξύ):
Το ισχυρότερο «φάρμακο» κατά τού καρκίνου

Μια αποτελεσματική θεραπεία πρέπει είτε να προλαμβάνει την εξάπλωση των καρκινικών κυττάρων είτε να αυξάνει το θάνατό τους. Η βιταμίνη C κάνει και τα δύο. Υψηλή δόση βιταμίνης C εξολοθρεύει τα καρκινικά κύτταρα επιλεκτικά, χωρίς να βλάπτει τα υγιή κύτταρα(35-36). Στην πραγματικότητα, αντί να βλάπτουν τα φυσιολογικά κύτταρα, οι αντιοξειδωτικές ιδιότητες τής βιταμίνης μπορούν να βελτιώσουν την υγεία τού ασθενούς.

Συχνές δόσεις βιταμίνης C απαιτούνται, για να τη διατηρούν σε υψηλά επίπεδα στο αίμα, οδηγώντας σε απέκκριση στα ούρα. Χαμηλά επίπεδα βιταμίνης C οδηγούν σε ασθένεια και κακή υγεία, ενώ υψηλότερα επίπεδα συνδέονται με πρόληψη τού καρκίνου και γενική καλή υγεία(37). Συχνές δόσεις βιταμίνης C δια στόματος ή ενδοφλέβιες δόσεις sodium ascorbate μπορεί να είναι ευεργετικές στη θεραπεία τού καρκίνου(38-41). Ενδοφλέβια χορήγηση είναι γενικά πιο αποτελεσματική ως θεραπεία τού καρκίνου αν και είναι πιθανό, ότι συχνές δόσεις δια στόματος μπορεί να είναι μια αποτελεσματική θεραπεία.
Το ασκορβικό οξύ έχει ισχυρές επιδράσεις στον μεταβολισμό των καρκινικών κυττάρων. Έχει φανεί, ότι εμποδίζει την ανάπτυξη διαφόρων καρκινικών κυττάρων και την ανάπτυξη όγκων σε πειράματα σε ζώα. Η βιταμίνη C σκοτώνει τα καρκινικά κύτταρα με την οξείδωση και ειδικότερα παράγοντας υπεροξείδιο τού υδρογόνου μέσα στο σώμα τού κυττάρου. Επιπλέον, το υπεροξείδιο τού υδρογόνου παραγόμενο με αυτό τον τρόπο δίνει επιπρόσθετα οξειδωτικά, όπως ρίζα υδροξυλίου, που μπορεί να βλάπτει σοβαρά τα καρκινικά κύτταρα.
Η βιταμίνη C χορηγούμενη ενέσιμα
σε υψηλές δόσεις μπορεί να θεραπεύσει τον καρκίνο ή να βελτιώσει την ποιότητα και να αυξήσει τη ζωή των καρκινοπαθών.

Η ιδέα, ότι η βιταμίνη C μπορούσε να χρησιμοποιηθεί, για να θεραπεύσει τον καρκίνο, επανεμφανίστηκε το 1976 από τον δύο φορές νομπελίστα Linus Pauling και τον Ewan Cameron, έναν σκοτσέζο χειρουργό, ειδικό στον καρκίνο. Αν και υπήρχαν αποδείξεις στην ιατρική βιβλιογραφία, ότι το ασκορβικό οξύ χρησιμοποιούμενο σε άριστες δόσεις ήταν θεραπευτικό για τους καρκινοπαθείς, δέν ήταν μέχρι, που ο Linus Pauling και ο Ewan Cameron δημοσίευσαν το βιβλίο με τίτλο «Cancer and Vitamin C» (Καρκίνος και βιταμίνη C) το 1979, το οποίο προκάλεσε ενδιαφέρον στον επιστημονικό κόσμο(42).


Linus Pauling.

Ιδρυτής τής Ορθομοριακής Ιατρικής.
Δύο φορές νομπελίστας
(1ο βραβείο Νόμπελ Χημείας,
2ο βραβείο Νόμπελ Ειρήνης).
Γνωστός για τις έρευνές του
πάνω στις ευεργετικές ιδιότητες
τής βιταμίνης C,
όταν λαμβάνονται σε υψηλές δόσεις.
Υποστήριξε, ότι ο καρκίνος
μπορεί να θεραπευθεί
με υψηλές δόσεις
ασκορβικού οξέος (βιταμίνης C).
Στην αρχή, ο Cameron ήταν σκεπτικός, ότι η βιταμίνη C μπορούσε να δουλέψει κατά τού καρκίνου. Ωστόσο, κατάλαβε, ότι οι ασθενείς του είχαν λίγα να χάσουν. Μερικοί ήταν σε τελικά στάδια και, ακόμα κι αν η βιταμίνη C δέν ήταν αποτελεσματική, δέν θα έβλαπτε. Άρχισε να δίνει 10 γραμμάρια την ημέρα βιταμίνης C σε ασθενείς τελικού σταδίου και πείστηκε για τα οφέλη.

Ο Cameron εξέταζε την πρόοδο τής ανεξέλεγκτης διηθητικότητας των όγκων (τής ικανότητας διήθησης και ενεργητικής καταστροφής των περιβαλλοντικών ιστών, κάτι, που αποτελεί ιδιότητα των κακοήθων όγκων) και εξέταζε τρόπους, για να εμποδίζει τα καρκινικά κύτταρα να καταστρέφουν υγιείς ιστούς και να κάνουν μετάσταση σε απομακρυσμένα όργανα. Εστίασε την προσοχή του στον πιθανό ρόλο ενός ενζύμου, της υαλουρονιδάσης, να υποστηρίζει τη διηθητικότητα των όγκων και πρότεινε, ότι ο χειρισμός ενός αναστολέα αυτού τού ενζύμου, που υπάρχει στο αίμα, θα μπορούσε να χρησιμεύσει στον έλεγχο αυτής τής λειτουργίας.
 
Στις αρχές τού 1970, ο Cameron και ο συνεργάτης του Douglas Rotman, διαπίστωσαν, ότι ο αναστολέας αυτός περιέχεται στο ασκορβικό οξύ. Υπέθεσαν, ότι αυξάνοντας την ποσότητα ασκορβικού οξέος στο αίμα θα μπορούσαν να αυξήσουν την παραγωγή ή τη δράση τού αναστολέα τής υαλουρονιδάσης και ως εκ τούτου να εμποδίσουν τα καρκινικά κύτταρα να καταστρέφουν τους υγιείς ιστούς(43).

Εκτός από τον Cameron και ο Linus Pauling εργαζόμενος στην Καλιφόρνια εξέτασε τον πιθανό ρόλο τής βιταμίνης C στη θεραπεία τού καρκίνου. Εστίασε την προσοχή του στον ρόλο τού κολλαγόνου στη διηθητικότητα των όγκων και ανέφερε, ότι για τη σύνθεση τού κολλαγόνου απαιτείται βιταμίνη C(42).

Ο Cameron και ο Pauling ένωσαν τις δυνάμεις τους και συνεργάστηκαν σε αυτή την έρευνα. Πρότειναν, ότι αν αυξανόταν η εισαγωγή τής βιταμίνης C, θα επιτυγχανόταν σύνθεση περισσότερου κολλαγόνου, κάτι, που θα βοηθούσε στην παρεμπόδιση των καρκινικών κυττάρων να εισβάλλουν στους υγιείς ιστούς και θα αύξανε τις φυσικές αντιστάσεις τού σώματος κατά τού καρκίνου(44). Το συμπέρασμα τής έρευνάς τους ήταν, ότι η έλλειψη τής βιταμίνης C θα είχε ως αποτέλεσμα να μπορούν τα καρκινικά κύτταρα πολύ πιο εύκολα να εισβάλλουν στους υγιείς ιστούς και να κάνουν μετάσταση σε απομακρυσμένα όργανα(45).

Αρχικά, οι Cameron και Pauling δημοσίευσαν αναφορές περιπτώσεων 50 ασθενών, στους οποίους δόθηκαν ενέσεις sodium ascorbate μαζί με συμπληρώματα δια στόματος βιταμίνης C. Οι Cameron και Pauling αύξησαν τον αριθμό των ασθενών στους 100 και βρήκαν, ότι οι καρκινοπαθείς, που θεραπεύτηκαν με βιταμίνη C, επιβίωσαν τρεις με τέσσερεις φορές περισσότερο από τα άτομα ελέγχου, που δέν είχαν θεραπευτεί. Η ομάδα ελέγχου αποτελείτο από 1000 ασθενείς, που δέν έλαβαν βιταμίνη C.

Ο Cameron μαζί με τον Pauling συνέχισαν να εφαρμόζουν αγωγή σε καρκινοπαθείς με μεγαδόσεις βιταμίνης C και υποστήριξαν, ότι η βιταμίνη C «όχι μόνο αυξάνει τον χρόνο επιβίωσης των καρκινοπαθών, αλλά επιπλέον οδηγεί σε βελτίωση τής γενικότερης κατάστασης τής υγείας τους».

Συγκεκριμένα, σε βιβλίο, που έγραψαν μαζί το 1979 αναφέρουν, ότι χορηγώντας βιταμίνη C σε υψηλές δόσεις σε ασθενείς με καταληκτικό καρκίνο πέτυχαν αντικειμενική βελτίωση τής υγείας τους σχεδόν σε κάθε ασθενή από την πέμπτη μέρα. Οι ασθενείς αισθάνονταν καλύτερα και πιο δυνατοί. Ενοχλητικά συμπτώματα, όπως πόνοι στα κόκκαλα από μετάσταση στον σκελετό μειώθηκαν και σε ορισμένες περιπτώσεις εξαφανίστηκαν τελείως. Οι ασθενείς έγιναν πιο ζωηροί κι επίσης έτρωγαν περισσότερο. Ανέφεραν επίσης, ότι με τις υψηλές δόσεις βιταμίνης C πέτυχαν να μειώσουν τις παρενέργειες των συμβατικών θεραπειών(42).

Λίγα χρόνια νωρίτερα, ο Irwin Stone, στο βιβλίο του «The Healing Factor: Vitamin C against Disease» (Ο θεραπευτικός παράγοντας: Η βιταμίνη C κατά των ασθενειών) συμπέρανε από την επιθεώρησή του στην τεράστια ιατρική βιβλιογραφία για αυτό το συστατικό, ότι η βιταμίνη C ήταν χρήσιμη στη θεραπεία τού καρκίνου(46).

Οι αναφορές στην επίδραση τής βιταμίνης C ως θεραπεία τού καρκίνου έχουν συνεχιστεί. Πιθανώς, πιο αξιοσημείωτες είναι αυτές από τον Abram Hoffer, τον πρώτο γιατρό, που χρησιμοποίησε διπλή-τυφλή κλινική δοκιμή στην ψυχιατρική. Τα αποτελέσματά του επιβεβαίωσαν αυτά τού Cameron στο να δείχνουν σημαντικά αυξημένους χρόνους επιβίωσης(47).

Το 1972, ο Jay Patrick οργάνωσε ένα παγκόσμιο συνέδριο για τη βιταμίνη C στην 50η επέτειο τής ανακάλυψής της από τον νομπελίστα Dr. A. Szent Gyorgyi. Τρεις άλλοι επιστήμονες τιμήθηκαν – οι Linus Pauling, Irwin Stone και Fred Klenner. Ο Dr. Fred Klenner ήταν ο πρώτος γιατρός, που χρησιμοποίησε ασκορβικό οξύ σε μεγάλες δόσεις. Το βρήκε πολύ αποτελεσματικό στη θεραπεία μιας μεγάλης ποικιλίας ασθενειών είτε διδόμενο από το στόμα είτε διδόμενο ενδοφλέβια.

Σε αυτή τη συνάντηση περιέγραψε την ανταπόκριση μιας ασθενούς με καρκίνο τού μαστού. Είχε μια μεγάλη μάζα στον μαστό της και είχε αρνηθεί να κάνει συμβατική θεραπεία. Αντίθετα, τής έδινε 100 γραμμάρια ασκορβικού οξέος ενδοφλέβια την ημέρα. Μετά από μερικούς μήνες, ο όγκος είχε σταματήσει να μεγαλώνει και εξωθήθηκε από τον φυσιολογικό ιστό τού μαστού και ο μαστός θεραπεύτηκε. Άλλοι ορθομοριακοί ογκολόγοι χρησιμοποιούν ασκορβικό οξύ με αυτό τον τρόπο. Στην 14η International Conference on Human Functioning στις 8-10 Σεπτεμβρίου τού 1990 στη Wichita στο Κάνσας ο Dr. Riordan και οι συνεργάτες του ανέφεραν, ότι χρησιμοποιώντας καλλιέργειες κυττάρων ήταν ικανοί να καθορίσουν το ποσό τού ασκορβικού οξέος, που χρειάζεται να γίνει ένεση, ώστε να σκοτωθούν τα καρκινικά κύτταρα. Χρησιμοποιούμενο σε αυτές τις δόσεις το ασκορβικό οξύ συμπεριφέρεται σαν χημειοθεραπεία, αλλά αντίθετα από όλες τις χημειοθεραπείες, που χρησιμοποιούνται από τους ογκολόγους, δέν έχει τοξικότητα – δέν σκοτώνει τα φυσιολογικά κύτταρα(48).

Οι υψηλές δόσεις βιταμίνης C είναι τοξικές στα κύτταρα των όγκων χωρίς να βλάπτουν τους υγιείς ιστούς. Μια από τις εξηγήσεις γιατί η βιταμίνη C σκοτώνει τον καρκίνο, αλλά όχι τα υγιή κύτταρα είναι, ότι η βιταμίνη C δημιουργεί μεγάλες ποσότητες υπεροξειδίου τού υδρογόνου, H2O2, μιας ισχυρής ελεύθερης ρίζας, η οποία εξουδετερώνεται στα υγιή κύτταρα από την καταλάση(49). Τα καρκινικά κύτταρα δέν έχουν καταλάση να τα προστατέψει.
Ο ορθομοριακός γιατρός Abram Hoffer,
συνεργάτης τού Pauling, θεράπευε χιλιάδες ασθενείς
με υψηλές δόσεις βιταμίνης C και άλλες βιταμίνες.
Η επιτυχία του φαίνεται στον παραπάνω πίνακα.

Θεραπεία τού καρκίνου
με υψηλές δόσεις βιταμίνης C
και με περιορισμό υδατανθράκων

Το 1972, ο Ely προειδοποίησε τον Linus Pauling, ότι ήταν απαραίτητο να βεβαιωθούν, ότι οι ασθενείς είχαν χαμηλές προσλήψεις ζάχαρης αν ήταν να ευεργετηθούν πλήρως από τις μεγαδόσεις βιταμίνης C. Και αυτό, διότι η μείωση τής διαθεσιμότητας τής γλυκόζης βοηθά να αυξηθεί η απορρόφηση τής βιταμίνης C μέσα στα κύτταρα. Ο John Ely έχει εξετάσει αποτελέσματα για στέρηση γλυκόζης και συμπληρωματικής χορήγησης βιταμίνης C σε ποντίκια και ανθρώπους(50).

Ο περιορισμός υδατανθράκων μπορεί να αυξήσει σημαντικά τις αντικαρκινικές επιδράσεις τής βιταμίνης C. Σε μια μελέτη σε 36 ασθενείς, που διεξήχθη το 1957, μόνο πέντε από τους ασθενείς, αυτοί με τη βελτιωμένη ανοχή στη γλυκόζη, αναφέρθηκαν, ότι ήταν χωρίς όγκους ακολουθώντας τη θεραπεία(51). Το 1978 και 1979, δυο ασθενείς με καρκίνο τού μαστού 4ου σταδίου αποφάσισαν να χρησιμοποιήσουν ασκορβικό οξύ (10 γραμμάρια την ημέρα ή λιγότερο) με περιορισμένη πρόσληψη υδατανθράκων. Και οι δύο ασθενείς αναφέρθηκαν, ότι ήταν χωρίς όγκο μετά από έξι μήνες. Επιπλέον, και οι δύο ασθενείς ήταν ακόμα ζωντανοί 13 χρόνια αργότερα, το 1992. Οι ασθενείς δέν υπέφεραν από παρενέργειες με τη θεραπεία υψηλού ασκορβικού οξέος και χαμηλής γλυκόζης. Ο Ely ισχυρίζεται, ότι αυτό ήταν η πρώτη περιγραφή μιας τέτοιας γρήγορης εξαφάνισης ενός μεγάλου όγκου θεραπευμένου με οποιαδήποτε μορφή χημειοθεραπείας. Η εξήγησή του ήταν, ότι η βιταμίνη C έκανε τα καρκινικά κύτταρα να επανέλθουν σε μια πιο φυσιολογική μορφή.

Ο John Ely και οι συνεργάτες του έχουν επιτύχει καταστροφή όγκων ποντικών με βιταμίνη C και περιορισμό γλυκόζης(52). Ο περιορισμός τής ζάχαρης βοηθά τη βιταμίνη C να σκοτώσει τα καρκινικά κύτταρα. Η συμπληρωματική χορήγηση βιταμίνης C και η διατροφική στέρηση μπορούν να αυξήσουν τις ελεύθερες ρίζες μέσα στα καρκινικά κύτταρα. Η έλλειψη γλυκόζης αυξάνει τη βλάβη των ελευθέρων ριζών μέσα στα καρκινικά κύτταρα. Επιπλέον, η στέρηση συστατικών δρα σε ένα βασικό φυσικό επίπεδο προλαμβάνοντας την παροχή ενέργειας, που απαιτείται για την ανάπτυξη τού καρκίνου.

Βιταμίνη Κ:
Μια από τις πιο αποτελεσματικές βιταμίνες
για τη θεραπεία τού καρκίνου

Η βιταμίνη Κ είναι απαραίτητη για την πήξη τού αίματος και τον μεταβολισμό των οστών. Αυτό, που δέν είναι τόσο γνωστό, είναι, ότι έχει ισχυρή αντικαρκινική δράση. Η αντικαρκινική δράση τής βιταμίνης Κ έχει ερευνηθεί εδώ και δεκαετίες.

Η βιταμίνη Κ υπάρχει σε διάφορες μορφές, όπως Κ1, Κ2, Κ3 και άλλες. Μερικές από αυτές είναι φυσικές, ενώ άλλες, όπως η Κ3, είναι συνθετικές. Η βιταμίνη Κ οξειδώνεται και μειώνεται μέσα στα καρκινικά κύτταρα, κάτι, που προτείνει ένα μηχανισμό, με τον οποίο μπορεί να καταστρέφει τα κύτταρα. Πριν σαράντα χρόνια, ο καθηγητής J.S. Mitchell έδειξε, ότι οι ασθενείς, που λάμβαναν βιταμίνη Κ3, είχαν σημαντική συρρίκνωση των όγκων.

Η βιταμίνη Κ2 μειώνει την ανάπτυξη τού καρκίνου σταματώντας τη διαίρεση των κυττάρων ή σκοτώνοντάς τα. Σε συγκεντρώσεις 10 μM/L η βιταμίνη Κ2 επιφέρει κυτταρικό θάνατο σε κύτταρα λευχαιμίας μέσα σε 48 ώρες(53).
Μελέτες επιβεβαιώνουν τη δυνατότητα τής βιταμίνης Κ2 ως θεραπεία. Σε μια μελέτη σε μια 80χρονη γυναίκα, τής οποίας ο μυελός των οστών δέν παρήγαγε αρκετά κύτταρα αίματος, δόθηκε μια δόση 45 mg την ημέρα. Μετά από 14 μήνες θεραπείας, οι συχνές μεταγγίσεις της αίματος δέν χρειάζονταν πια και το αιμοδιάγραμμά της βελτιώθηκε(54).

Σε μια δεύτερη μελέτη, μια 72χρονη γυναίκα με οξεία λευχαιμία είχε ύφεση μετά από μια εβδομάδα συμβατικής θεραπείας και ρετινοϊκού οξέος (ένα παράγωγο βιταμίνης Α). Οκτώ μήνες αργότερα υποτροπίασε. Η αρχική της θεραπεία επαναλήφθηκε με την προσθήκη Κ2 (20 mg την ημέρα), που προκάλεσε σημαντική βελτίωση στα λευκά της αιμοσφαίρια μετά από δύο μήνες. Ο μυελός των οστών της εξετάστηκε και βρέθηκε, ότι είχε ολοκληρωτική ύφεση, ένα αποτέλεσμα, το οποίο φυσιολογικά θα ήταν αναπάντεχο(55).

Ένας 65χρονος άνδρας με οξεία μυελογενή λευχαιμία θεραπεύτηκε με βιταμίνη Κ2 (90 mg την ημέρα). Έξι εβδομάδες αργότερα έδειξε μια σημαντική μείωση στον αριθμό των ανώριμων λευκών αιμοσφαιρίων και μια αύξηση στα αιμοπετάλια. Μετά από 10 μήνες θεραπείας η δόση μειώθηκε στα 45 mg την ημέρα και η καλή ανταπόκριση διατηρήθηκε χωρίς παρενέργειες(56).

Η βιταμίνη Κ3 ή Menadione είναι αποτελεσματική κατά τού καρκίνου. Θεωρείται ως ένα συνθετικό χημικό, που δρα ως προβιταμίνη και μετατρέπεται σε βιταμίνη από το σώμα. Αν και δέν παρέχει τα διατροφικά οφέλη των φυσικών βιταμινών (Κ1 και Κ2), η Κ3 είναι ένας πιο ισχυρός αντικαρκινικός παράγοντας.

Εργαστηριακά πειράματα έχουν δείξει την αντικαρκινική δράση τής βιταμίνης Κ3 σε καρκινικά κύτταρα ζώων(57-58) και ανθρώπων(59). Αυτή η βιταμίνη έχει αναφερθεί ως αποτελεσματική κατά κυττάρων λευχαιμίας, που είναι ανθεκτικά σε πολλά φάρμακα. Σε αρουραίους, η βιταμίνη Κ3 δρα κατά κυττάρων λευχαιμίας, που είναι ανθεκτικά στο χημειοθεραπευτικό φάρμακο αδριαμυκίνη(60).

Ενδοφλέβια βιταμίνη Κ3 έχει αυξήσει τον χρόνο επιβίωσης σε ασθενείς με καρκίνο τού πνεύμονα, που επίσης έκαναν θεραπεία με ακτινοβολία από 3,77 μήνες σε 5,42 μήνες(61).

Σε μια μελέτη ασθενείς με καρκίνο τού στόματος, που θεραπεύτηκαν με ενέσεις βιταμίνης Κ3 πριν τη θεραπεία με ακτινοβολία διπλασίασαν τις πιθανότητές τους (20% έναντι 39%) για 5χρονη επιβίωση και για να είναι ελεύθεροι από ασθένεια(62).

Ερευνητές έχουν δείξει, ότι η βιταμίνη Κ αυξάνει τις αντικαρκινικές ιδιότητες τού ασκορβικού οξέος. Η βιταμίνη C συνδυαζόμενη με μια πολύ μικρότερη ποσότητα βιταμίνης Κ3 σκοτώνει τα καρκινικά κύτταρα πολύ πιο αποτελεσματικά από ό,τι τα δυο συστατικά μόνα τους(63-64).

Βιταμίνη D3:
Προλαμβάνει πάνω από 16 μορφές καρκίνου

Ο Dr. Cedric Gerald και οι συνάδελφοί του από το πανεπιστήμιο τής Καλιφόρνιας εξέτασαν 63 προηγούμενες μελέτες, που εξέταζαν τη σχέση ανάμεσα σε διάφορες μορφές καρκίνου και την έλλειψη της βιταμίνης D3. Σύμφωνα με τους ερευνητές, οι μελέτες αυτές – που έγιναν από το 1966 ώς το 2004 – δείχνουν, ότι η βιταμίνη D3 μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο για καρκίνο τού παχέος εντέρου, τού μαστού, τού προστάτη και των ωοθηκών ώς και 50%. Πολλές από αυτές τις μελέτες δημοσιεύτηκαν στο American Journal of Public Health.
 

Η λήψη 1000 ή 2000 IU βιταμίνης D3 σε μορφή διατροφικού συμπληρώματος μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο για καρκίνο τού παχέος εντέρου, μαστού, προστάτη, ωοθηκών, καθώς και πολλές άλλες μορφές καρκίνου σε ποσοστό 50%.
Οι μελέτες αυτές δείχνουν, ότι η πρόσληψη 25 mcg (1000 IU) – πέντε φορές δηλαδή μεγαλύτερη δόση από την RDA, την ημερήσια συνιστώμενη δόση – προσφέρουν την καλύτερη προστασία κατά αυτών των μορφών καρκίνου. Η κατανάλωση 1000 IU βιταμίνης D3 μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο για καρκίνο τού μαστού στο μισό, ενώ η λήψη επιπλέον 1000 IU βιταμίνης D3, δηλαδή 2000 IU, θα μπορούσε να μειώσει τον κίνδυνο για καρκίνο τού μαστού στα δύο τρίτα, σύμφωνα με τον Gerald. Σημειωτέον, ότι η ημερήσια συνιστώμενη δόση (RDA) για τη βιταμίνη D3 είναι μόλις 200 IU.
 
Ο καθηγητής Hollick, τής Ιατρικής Σχολής τής Βοστόνης δήλωσε: «Αν οι γυναίκες είχαν επαρκή επίπεδα βιταμίνης D3, θα υπήρχαν 25% λιγότεροι θάνατοι από καρκίνο τού μαστού».

Οι τελευταίες έρευνες δείχνουν, ότι η επαρκής λήψη βιταμίνης D3 μπορεί να συμβάλλει στην πρόληψη και άλλων μορφών καρκίνου. Οι ερευνητές έχουν τώρα συνδέσει τουλάχιστον 16 μορφές καρκίνου με ανθρώπους, που δέν λαμβάνουν αρκετή βιταμίνη D3. Αυτές οι μορφές καρκίνου είναι εκτός από τις προαναφερθείσες οι εξής: καρκίνος τής ουροδόχου κύστης, τού οισοφάγου, γαστρικός καρκίνος, καρκίνος τού ορθού, καρκίνος των νεφρών, καρκίνος τής μήτρας και λέμφωμα non-Hodgkin.


Απ’ όλα αυτά φαίνεται ξεκάθαρα, ότι η βιταμίνη D3 προλαμβάνει τον καρκίνο. Αν όμως έχετε καρκίνο, η βιταμίνη D3 μπορεί να σάς βοηθήσει; Κάθε ένας, που θέλει να νικήσει τον καρκίνο, πρέπει να εξασφαλίζει, ότι έχει επαρκή καθημερινή πρόσληψη βιταμίνης D3. Αν δέν μπορεί να ξοδεύει μισή ώρα την ημέρα στον ήλιο, πρέπει να συμπεριλάβει συμπληρώματα βιταμίνης D3 στο θεραπευτικό του πρωτόκολλο, αν θέλει να αυξήσει τις πιθανότητές του να νικήσει την ασθένεια.

Μια νέα έρευνα δείχνει, ότι η βιταμίνη D3 μπορεί να σκοτώσει ανθρώπινα καρκινικά κύτταρα. Η JoEllen Welsh, μια ερευνήτρια από το State University τής Νέας Υόρκης στην Albany, έχει μελετήσει τις επιδράσεις τής βιταμίνης D3 για 25 χρόνια. Μέρος τής έρευνάς της περιλαμβάνει λήψη ανθρώπινων καρκινικών κυττάρων τού μαστού και θεραπεία τους με βιταμίνη D3. Μέσα σε λίγες ημέρες μισά από τα καρκινικά κύτταρα συρρικνώθηκαν και πέθαναν. Η Welsh, είπε ότι η βιταμίνη D3 έχει την ίδια επίδραση, όπως το Tamoxifen, ένα φάρμακο, που χρησιμοποιείται για τη θεραπεία τού καρκίνου τού μαστού. «Αυτό, που συμβαίνει – είπε η Welsh – είναι, ότι η βιταμίνη D3 μπαίνει στα κύτταρα και προκαλεί τη διαδικασία κυτταρικού θανάτου. Είναι παρόμοιο με αυτό, που βλάπουμε, όταν θεραπεύουμε κύτταρα με Tamoxifen».

Οι επιδράσεις τής βιταμίνης D3 ήταν ακόμα πιο σημαντικές σε καρκινικά κύτταρα τού μαστού, τα οποία τοποθετήθηκαν με ένεση σε ποντίκια. Μετά από μερικές εβδομάδες θεραπείας, οι καρκινικοί όγκοι στα ποντίκια συρρικνώθηκαν κατά μέσο όρο περισσότερο από 50%. Μερικοί όγκοι εξαφανίστηκαν. Παρόμοια αποτελέσματα έχουν επιτευχθεί σε καρκινικούς όγκους τού παχέος εντέρου και τού προστάτη.

Το Memorial Sloan-Kettering έχει πρόσφατα εμπλακεί σε κλινική δοκιμή Φάσης ΙΙΙ, όπου μια συνθετική μορφή βιταμίνης D3, που ονομάζεται Asentar, βελτίωσε σημαντικά τον χρόνο επιβίωσης των ασθενών. «Έχει τεράστιες δυνατότητες», είπε ο Dr. Howard Scher, επικεφαλής τής ερευνητικής ομάδας.

Πώς μπορεί όμως μια απλή βιταμίνη να έχει τόσο θαυματουργή δράση; Η βιταμίνη D3 στο σώμα μας μετατρέπεται σε μια ευεργετική ορμόνη, η οποία φροντίζει για τα οστά μας, ρυθμίζει την ανάπτυξη των κυττάρων και αποτρέπει την ταχεία εξάπλωση τού είδους των κυττάρων, που οδηγούν σε καρκίνο.

«Σχεδόν κάθε ιστός και κύτταρο στο σώμα έχει υποδοχείς για τη βιταμίνη D3, κάτι, που σημαίνει, ότι κάθε ιστός και κύτταρο χρειάζεται βιταμίνη D3, για να λειτουργήσει στο μέγιστο», λέει ο γιατρός Michael Holick, ερευνητής τής βιταμίνης D3 στο πανεπιστήμιο τής Βοστόνης. Μια έλλειψη βιταμίνης D3 μπορεί να επιτρέψει τα κύτταρα να γίνουν καρκινικά αντί να γίνουν υγιή. Η αντικαρκινική δράση τής βιταμίνης D3 οφείλεται στην ικανότητά της να σταματά την ανάπτυξη νέων αιμοφόρων αγγείων, τα οποία επιτρέπουν στους όγκους να μεγαλώνουν, μια διαδικασία γνωστή ως αγγειογένεση.

Σελήνιο:
Προλαμβάνει τον καρκίνο

Υπάρχει ισχυρή συσχέτιση ανάμεσα στη χαμηλή πρόσληψη σεληνίου και στον υψηλότερο κίνδυνο καρκίνου(65). Ένας επιδημιολόγος, ο Raymond Shamberger, κατέγραψε τα ποσοστά καρκίνου στις πολιτείες και στις μεγάλες πόλεις τής Αμερικής. Έπειτα τις κατέγραψε ξανά σύμφωνα με την ποσότητα τού σεληνίου, που ήταν διαθέσιμη στη δίαιτα. Από τη σύγκριση αυτή φάνηκε, ότι όσο περισσότερο σελήνιο είναι στη διατροφή, τόσο χαμηλότερα τα επίπεδα τού καρκίνου(66).

Μελέτη σε 1.300 ασθενείς, που δημοσιεύθηκε το 1996 στο Journal of the American Medical Association, απέδειξε την ισχυρή προληπτική δράση τού σεληνίου κατά τού καρκίνου. Η αντικαρκινική του δράση φαίνεται επίσης από το γεγονός, ότι σε χώρες με μεγαλύτερη συγκέντρωση σεληνίου στην τροφή, στο νερό και στο έδαφος τα ποσοστά καρκίνου είναι μικρότερα από ό,τι σε περιοχές με λιγότερη συγκέντρωση σεληνίου, όπως το Οχάιο, όπου τα περιστατικά καρκίνου είναι πάρα πολύ υψηλά. Το σελήνιο αυξάνει την παραγωγή φαγοκυττάρων, τα οποία καταβροχθίζουν τα καρκινικά κύτταρα και τους ιούς.

Σε μια άλλη μελέτη από τον Willet αξιολογήθηκαν τα επίπεδα σεληνίου στο αίμα και ο κίνδυνος για καρκίνο σε πάνω από 10.000 άνδρες και γυναίκες. Αυτοί με τα χαμηλότερα επίπεδα σεληνίου είχαν διπλάσιο κίνδυνο για ανάπτυξη καρκίνου(67).
Το 1980, ο Dr. Gerhard Schrauzer, ειδικός στο θέμα τού σεληνίου και τού καρκίνου, στο πανεπιστήμιο τής Καλιφόρνιας στο San Diego δημοσίευσε μια μελέτη για το σελήνιο. Έκανε μια μελέτη σε ποντίκια. 83 από 100 από αυτά τα ποντίκια ήταν γενετικά προγραμματισμένα να αναπτύξουν καρκίνο τού μαστού μέσα σε 8 μήνες. Έβαλε σελήνιο στο νερό τους και βρήκε, ότι μόνο περίπου 40% των ποντικών έπαθαν καρκίνο τού μαστού. Ενώ το 100% τού άλλου 50% των ποντικών, που δεν έπαιρναν σελήνιο έπαθε καρκίνο. Και όταν αύξησε το σελήνιο, το οποίο ήταν ισοδύναμο περίπου με 150 mcg στους ανθρώπους, κανένα από τα ποντίκια δέν έπαθαν καρκίνο τού μαστού.

Το σελήνιο είναι ένα από τα καλύτερα
προληπτικά μέτρα κατά τού καρκίνου.
200 mcg σεληνίου μπορούν
να προλάβουν
πολλές μορφές καρκίνου.
 
Ο Dr. Schrauzer τόνισε, ότι αν κάθε γυναίκα στην Αμερική έπαιρνε 200 mcg συμπλήρωμα σεληνίου την ημέρα, τα ποσοστά καρκίνου τού μαστού θα έπεφταν ραγδαία μέσα σε λίγα χρόνια. 
Ο Dr. Richard Donaldson τού St. Louis Veterans’ Administration Hospital διεξήγαγε μια κλινική δοκιμή με καταληκτικούς καρκινοπαθείς. Βρήκε, ότι όταν μπορούσε να ανεβάσει τα επίπεδα τού αίματος τού σεληνίου στους ασθενείς σε φυσιολογικά επίπεδα, ο πόνος και το μέγεθος των όγκων συχνά μειωνόταν. Σε μια μελέτη 140 καρκινοπαθών, που θεραπεύτηκαν με σελήνιο, ο Dr. Donaldson ανέφερε το 1983, ότι κάποιοι ασθενείς, που θεωρήθηκαν καταληκτικοί με λίγες εβδομάδες ζωής, ήταν εντελώς ελεύθεροι από όλα τα σημάδια καρκίνου μετά από τέσσερα χρόνια. Όλοι οι ασθενείς έδειξαν μείωση στο μέγεθος των όγκων και στον πόνο(68).







Περισσότερες πληροφορίες
για τις φυσικές μεθόδους
πρόληψης και θεραπείας τού καρκίνου
μπορείτε να βρείτε στο βιβλίο
τού
Μάριου Δημόπουλου:
Φυσικές μέθοδοι αντιμετώπισης τού καρκίνου.

Μια μελέτη τού 1996 από τον Dr. Larry Clark τού πανεπιστημίου τής Αριζόνας έδειξε πόσο αποτελεσματικό μπορεί να είναι το σελήνιο κατά τού καρκίνου. Στη μελέτη 1.300 ηλικιωμένων ανθρώπων η εμφάνιση τού καρκίνου ανάμεσα σε αυτούς, που έπαιρναν 200 mcg σεληνίου καθημερινά για περίπου επτά χρόνια μειώθηκε 42% σε σύγκριση με αυτούς, που έπαιρναν placebo. Οι θάνατοι από καρκίνο για αυτούς, που έπαιρναν το σελήνιο μειώθηκε στο μισό(69).

Επιπλέον οι άνθρωποι, που είχαν πάρει σελήνιο είχαν 63% λιγότερους καρκίνους τού προστάτη, 58% λιγότερους καρκίνους τού ορθού εντέρου, 46% λιγότερους καρκίνους τού πνεύμονα και συνολικά 37% λιγότερους καρκίνους. Το σελήνιο βρέθηκε, ότι μειώνει τον κίνδυνο για καρκίνο τού πνεύμονα σε μεγαλύτερο βαθμό απ’ ό,τι η διακοπή τού καπνίσματος(70).

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

Μάριος Δημόπουλος
Κλινικός Διατροφολόγος


ΣΗΜΕΙΩΣΗ:
Ο κ. Δημόπουλος εκπαιδεύεται για απόκτηση πτυχίου Doctor of Naturopathy.
Είναι μέλος τού American Council of Applied Clinical Nutritionκαι απόφοιτος του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.
Έχει εκπαιδευτεί στη Φυσική Ιατρική στα:
British Institute of Homeopathy (New Jersey, USA),
Clayton College of Natural Health (Alabama, USA),
Trinity College of Natural Health (Indianapolis, USA) και
International Society of Homotoxicology, Baden-Baden, Germany.
Είναι συγγραφέας τεσσάρων βιβλίων για φυσικές θεραπείες και διατροφή.
Περισσότερες πληροφορίες για θέματα υγείας
μπορείτε να βρείτε στα ιστολόγια τού Μάριου Δημόπουλου:

http://orthomoriakiiatriki.blogspot.gr
http://orthomolecular-nutritional-medicine.blogspot.gr.

Βιβλία τού συγγραφέα, που έχουν παρουσιαστεί στην «Ελεύθερη Έρευνα»:Χοληστερίνη: Ένας σύγχρονος μύθος
Φυσικές μέθοδοι αντιμετώπισης τού καρκίνου
Διαβάστε επίσης, στην «Ελεύθερη Έρευνα»
τα άρθρα τού Μάριου Δημόπουλου:

Ήλιος: Ευεργέτης τής υγείας μας
Χοληστερίνη: Μια σύγχρονη ιατρική απάτη
Επικίνδυνα τα φάρμακα μείωσης τής χοληστερίνης
Γιατροί-φάρμακα: Πρώτη αιτία θανάτου
Ανθυγιεινή η πολυήμερη χριστιανική νηστεία
Η νηστεία τής Σαρακοστής βλάπτει σοβαρά την υγεία!


Διαβάστε ακόμα στην «Ελεύθερη Έρευνα»
στο πλαίσιο τού αφιερώματος:
Η απομυθοποίηση τού καρκίνου:
Η σύγχρονη βιομηχανία τού καρκίνου
Τα πραγματικά αίτια τού καρκίνου
Καρκίνος: Η ύστατη προσπάθεια τού οργανισμού για επιβίωση!
Καρκίνος και Ομοιοπαθητική

Χημειοθεραπεία-ακτινοβολίες: Αναποτελεσματικές και επικίνδυνες

Παρασκευή 26 Απριλίου 2013

ΚΑΡΚΙΝΟΣ: ΤΟ ΙΑΤΡΙΚΟ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟ ΚΑΙ ΟΙ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΕΣ ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ ΕΞΑΠΑΤΟΥΝ ΤΟ ΚΟΙΝΟ. ΕΝΑ ΑΙΡΕΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΜΑΡΙΟΥ ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΥ

Τα διάφορα blogs αρχίζουν να αναδημοσιεύουν το άρθρο μου για τον καρκίνο.
Το blog Λόγια-Σταράτα αναδημοσίευσε το άρθρο μου με νέο τίτλο "Καρκίνος: Το ιατρικό κατεστημένο και οι φαρμακευτικές εταιρείες εξαπατούν το κοινό. Ένα αιρετικό άρθρο του Μάριου Δημόπουλου".






Ευχαριστώ το συγκεκριμένο blog.

Πέμπτη 25 Απριλίου 2013

ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΕΡΗΜΟΣ. ΧΗΜΕΙΟΘΕΡΑΠΕΙΑ-ΑΚΤΙΝΟΒΟΛΙΕΣ: ΑΝΑΠΟΔΕΙΚΤΕΣ, ΑΝΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΕΣ ΜΕΘΟΔΟΙ

Στο ηλεκτρονικό περιοδικό Ελεύθερη Έρευνα μόλις δημοσιεύτηκε άρθρο μου με τίτλο «Επιστημονική Έρημος. Χημειοθεραπεία-ακτινοβολίες: Αναπόδεικτες, αναποτελεσματικές και επικίνδυνες μέθοδοι», το οποίο αποτελεί απόσπασμα από το νέο μου βιβλίο «Φυσικές μέθοδοι αντιμετώπισης του καρκίνου» (εκδ. Etra).



ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΕΡΗΜΟΣ

Χημειοθεραπεία - ακτινοβολίες:
Αναπόδεικτες, αναποτελεσματικές
και επικίνδυνοι μέθοδοι

Όχι μόνον δέν ωφελούν τους καρκινοπαθείς,
αλλά στις περισσότερες περιπτώσεις
μειώνουν και τη διάρκεια τής επιβίωσής τους


Έγραψε στις 26.04.2013 ο/η: Δημόπουλος Μάριος

Επιστροφή

«Ο πόλεμος τού καρκίνου είναι ένας σωρός από περιττώματα».
Dr. James Watson, νομπελίστας, ένας από αυτούς, που ανακάλυψαν τη διπλή έλικα τού DNA.

«Η χημειοθεραπεία είναι στην καλύτερη περίπτωση βλακεία και στη χειρότερη έγκλημα. Έχουν ανακαλυφθεί πολλές εναλλακτικές θεραπείες τού καρκίνου και όλες καταπολεμήθηκαν με μια μεθοδικότητα, που θυμίζει Γκεστάπο».
Dr. Atkins, o πασίγνωστος γιατρός, που εφεύρε τη δίαιτα Άτκινς
και εφάρμοζε εναλλακτικές θεραπείες.


«Πρέπει να μάθουν όλοι, ότι ο πόλεμος κατά τού καρκίνου
είναι σε μεγάλο βαθμό απάτη
».

Dr. Linus Pauling, δυο φορές τιμηθείς με βραβείο Νόμπελ.

«Οι μόνοι άνθρωποι, που ευεργετούνται από τη σύγχρονη βιομηχανία τού καρκίνου είναι οι άνθρωποι, που δουλεύουν για τη σύγχρονη βιομηχανία τού καρκίνου. Σε όλο τον κόσμο η σύγχρονη βιομηχανία τού καρκίνου -που ανένδοτα αρνείται να αναγνωρίσει το γεγονός, ότι το 80% των καρκίνων μπορεί να προληφθεί ή αρνείται να ερευνήσει τις πολλές νέες εναλλακτικές θεραπείες- προστατεύεται από τον νόμο. Στις περισσότερες δυτικές χώρες είναι τώρα πραγματικά παράνομο να προσφέρεις μια θεραπεία για καρκίνο, που μπορεί να δουλεύει. Οι αρχές αδυσώπητα καταδιώκουν αυτούς, που προσφέρουν νέες και πιθανόν αποτελεσματικές και μή τοξικές θεραπείες».
Dr. Vernon Coleman, διάσημος βρετανός γιατρός και συγγραφέας.


Η χημειοθεραπεία και η θεραπεία με ακτινοβολία είναι τοξικές, σκοτώνουν και τα υγιή κύτταρα τού ασθενούς καταβάλλοντας το ανοσοποιητικό του σύστημα σε αντίθεση με τις εναλλακτικές θεραπείες τού καρκίνου, που προσπαθούν να ενισχύσουν το ανοσοποιητικό σύστημα, ώστε αυτό να νικήσει τον καρκίνο. Με τη χημειοθεραπεία και τη θεραπεία με ακτινοβολία αντί οι ασθενείς να πεθαί- νουν από καρκίνο χάνουν τη ζωή τους από πνευμονία ή άλλες συνηθισμένες λοιμώξεις.

Το πλεονέκτημα τής χρήσης φυσικών θεραπειών είναι ξεκάθαρο. Δέν βλά- πτουν το ανοσοποιητικό σύστημα. Στην πραγματικότητα, με το να ενισχύουν το ανοσοποιητικό σύστημα προστατεύουν από την επανεμφάνιση τού καρκίνου.

Από τη δεκαετία τού 1950 έχουν συσσωρευτεί αποδείξεις, ότι η εγχείρηση, η ακτινοβολία και η χημειοθεραπεία είναι πολύ λιγότερο αποτελεσματικές απ' ό,τι το κοινό αφήνεται να πιστεύει.

Ο δημοσιογράφος Daniel Greenberg, γράφοντας στην Columbia Journalism Review το 1975, έκανε την αποκάλυψη, ότι τα ποσοστά επιβίωσης από καρκίνο από τη δεκαετία τού 1950 δέν έχουν βελτιωθεί κι ότι οι βελτιώσεις από το 1930 ώς το 1950 ήταν κυρίως συνέπεια τής βελτιωμένης νοσηλείας στα νοσοκομεία. Ο Greenberg ανέφερε, ότι ακόμα και οι ισχύουσες βελτιώσεις ήταν πάρα πολύ μικρές κι ότι δέν είχαν υπάρξει σημαντικοί πρόοδοι στη θεραπεία των σπουδαιότερων μορφών καρκίνου. Συγκεκριμένα είδη τής ασθένειας, όπως ο καρκίνος τού πνεύμονα και τού παγκρέατος, παρέμειναν ουσιαστικά αθεράπευτα με τα συμβατικά μέσα. Ο Greenberg βρήκε, ότι μετά την εισαγωγή τής χημειοθεραπείας, το ποσοστό επιβίωσης των ανθρώπων με συγκεκριμένους καρκίνους στην πραγματικότητα, φάνηκε, ότι μειώθηκε.

Χρόνια πριν, το 1969, ο dr. Hardin Jones είχε ήδη δώσει στη δημοσιότητα μια σοκαριστική αναφορά στο τεύχος τού Science Writers Convention, τού οποίου χορηγός ήταν η American Cancer Society. Ο dr. Jones, καθηγητής ιατρικής φυσικής από το πανεπιστήμιο τής Καλιφόρνιας στο Berkeley και ειδικός στη στατιστική και στις επιδράσεις τής ακτινοβολίας και των φαρμάκων, συμπέρανε, ότι «οι κοινές κακοήθειες δείχνουν ένα παρόμοιο ποσοστό θανάτου είτε θεραπευμένες είτε μή θεραπευμένες». Συνέχισε να βρίσκει θεμελιώδη ελαττώματα στις μεθόδους ιατρικής μέτρησης και ανέφερε: «Υπάρχει η πιθανότητα, ότι η θεραπεία κάνει τη μέση κατάσταση χειρότερη».
Εξ ίσου αποκαλυπτικός είναι και ο dr. Charles Moertal της κλινικής Mayo. Ο Moertal παραδέχθηκε σε ομιλία του στο National Cancer Institute Clinical Center Auditorium στις 18 Μαΐου του 1972, ότι οι συμβατικές μέθοδοι θεραπείας τού καρκίνου «είναι γεμάτες από κινδύνους, παρενέργειες και πρακτικά προβλήματα. Και ύστερα από αυτό το τίμημα, που πληρώνουν όλοι οι ασθενείς, στους οποίους παρέχουν θεραπεία, μόνο μια μικρή ομάδα ανταμείβεται με μια προσωρινή περίοδο συνηθισμένης ελλειπούς οπισθοχώρησης τού όγκου…Οι δικές μας αποδεκτές και παραδοσιακές θεραπευτικές προσπάθειες αποφέρουν μια αποτυχία σε ποσοστό 85%... Μερικοί ασθενείς με γαστρεντερικό καρκίνο μπορεί να έχουν πολύ μακρύτερη επιβίωση χωρίς κάποια θεραπεία».(1)

Ο νομπελίστας James Watson (φωτογραφία), που ήταν ένας από αυτούς που ανακάλυψαν τη διπλή έλικα του DNA, σχολίασε καυστικά ότι ο πόλεμος τού καρκίνου είναι «ένας σωρός από περιττώματα».(2)

Η απάτη τής θεραπείας με ακτινοβολία
Σε ένα δημοσίευμα στο Science News τον Αύγουστο του 1998, που αποτελεί επιθεώρηση δεδομένων τριάντα χρόνων, αποδεικνύεται, ότι η ακτινοβολία μειώνει τις πιθανότητες επιβίωσης των ασθενών. Στο δημοσίευμα αυτό αναγράφονται τα εξής: «Δεδομένα από εννιά μελέτες δείχνουν, ότι η θεραπεία με ακτινοβολία ύστερα από εγχείρηση στην πραγματικότητα μειώνει τις πιθανότητες επιβίωσης πολλών ασθενών… Τα ποσοστά επιβίωσης δυο χρόνια μετά την εγχείρηση ήταν 48% γι’ αυτούς, που έκαναν θεραπεία με ακτινοβολία, και 55% για τους ασθενείς, που υποβλήθηκαν μόνο σε χειρουργική επέμβαση».(3)
Η θεραπεία με ακτινοβολία έχει καθιερωθεί χωρίς να εξεταστεί επισταμένως σε σύγκριση με μή θεραπεία. Σε λίγες εξετάσεις, που συνέκριναν τη θεραπεία με ακτινοβολία με μή θεραπεία, σύμφωνα με τον dr. Hardin Jones, «τον περισσότερο καιρό δέν κάνει την παραμικρή διαφορά αν η μηχανή είναι ανοικτή ή όχι». Ο dr. Jones προχωρά ακόμα παραπέρα λέγοντας: «Οι μελέτες μου έχουν αποδείξει αναμφισβήτητα, ότι τα αθεράπευτα θύματα τού καρκίνου στην πραγματικότητα ζουν τέσσερις φορές περισσότερο».(4)
Είναι αδύνατο να δοθεί υψηλής δόσης ακτινοβολία, συνήθως από ακτίνες γάμμα από κοβάλτιο-60, χωρίς να καταστραφούν τα φυσιολογικά κύτταρα, να προκληθεί φλεγμονή, ναυτία, καταστροφή τού μυελού των οστών και καταστολή τού ανοσοποιητικού συστήματος.(5) Αν το τελευταίο οδηγήσει σε θανατηφόρα μόλυνση, η αιτία τού θανάτου θα καταχωρηθεί ως οφειλόμενη στη μόλυνση όχι στην ακτινοβολία ή στον καρκίνο. Η ακτινοβολία δέν ξεχωρίζει μεταξύ καρκινικών ή υγιών κυττάρων.

Καθημερινά πλήθος ανδρών με καρκίνο τού προστάτη υποβάλλονται σε ακτινοβολία, αλλά κανείς δέν τους ενημερώνει για τα πενιχρά της αποτελέσματα στο συγκεκριμένο τύπο καρκίνου, αλλά και για τον κίνδυνο, που μπορεί να προκαλέσει μια τέτοια θεραπεία. Η θεραπεία με ακτινοβολία, που αποτελεί ρουτίνα για τα πρωταρχικά στάδια τού καρκίνου τού προστάτη, μπορεί στην πραγματικότητα να επιταχύνει την εξέλιξη τού καρκίνου στο 90% των καρκινοπαθών. Τα καρκινικά κύτταρα τού προστάτη μπορούν να διπλασιαστούν σε λιγότερο από ένα με δυο μήνες μετά από θεραπεία με ακτινοβολία, ενώ τα καρκινικά κύτταρα, όταν δέν γίνεται θεραπεία με ακτινοβολία, χρειάζονται τέσσερα χρόνια, για να διπλασιαστούν. Παρόμοια, θα πάρει πάνω από είκοσι χρόνια για τα καρκινικά κύτταρα, στα οποία δέν γίνεται ακτινοβολία, να πολλαπλασιαστούν πέντε φορές, αλλά, αν γίνει θεραπεία με ακτινοβολία μπορεί να πολλαπλασιαστούν πέντε φορές μέσα σε μόλις έξι μήνες, σαράντα φορές δηλαδή, γρηγορότερα.(6)

Η θεραπεία επίσης με ακτινοβολία αυξάνει τον κίνδυνο για ανάπτυξη αναπνευστικού καρκίνου γύρω στις 2,7 φορές, για γυναικείους δε γεννητικούς καρκίνους τής μήτρας και των ωοθηκών γύρω στις 2,4 φορές.(7).

Σε μια μελέτη τού πανεπιστημίου τής Οξφόρδης βρέθηκε, ότι πολλές γυναίκες, που υποβλήθηκαν σε θεραπεία με ακτινοβολία, πέθαναν από καρδιακή προσβολή, διότι η καρδιά τους εξασθένησε με τη θεραπεία.(8)
Ο dr. John Richardson αποκαλύπτει τα εξής: «Έχω δει ασθενείς, που έχουν μείνει παράλυτοι, λόγω ακτινοβολίας με κοβάλτιο… Νικήσαμε τον καρκίνο τους, αλλά ο χειρισμός με ραδιενέργεια ήταν τέτοιος, που δέν μπορούν να περπατήσουν… Είναι το κοβάλτιο, που σκοτώνει, όχι ο καρκίνος».(9)

Ο καθηγητής στη Σχολή Δημόσιας Υγείας τού πανεπιστημίου Harvard John Cairns αποκάλυψε στο Scientific American,(10) ότι η θεραπεία με ακτινοβολία δέν έχει αποτέλεσμα, διότι η υψηλή δόση ακτίνων X, που είναι αναγκαία, για να σκοτώσει τα καρκινικά κύτταρα, θα σκότωνε και τον ασθενή.


Η απάτη τής χημειοθεραπείας
Δεν είναι ιδιαίτερα γνωστό στο ευρύ κοινό –εσκεμμένα βέβαια–, ότι η χημειοθεραπεία είναι αποτελεσματική στο 2% των περιπτώσεων τού καρκίνου, όπως αναφέρεται στο περιοδικό Scientific American. Ο γιατρός John Cairns, ένας διαπρεπής βιοστατιστικολόγος και καθηγητής μικροβιολογίας στη Σχολή Δημόσιας Υγείας του Harvard τόνισε, ότι «για την πλειοψηφία των καρκίνων, που παρουσιάζονται σε μεγαλύτερους ασθενείς, τα αποτελέσματα τής χημειοθεραπείας είναι πολύ περισσότερο αμφιλεγόμενα».(11)

Το 1993 δημοσιεύθηκαν στο Journal of the National Cancer Institute τα αποτελέσματα μιας μεγάλης μελέτης, που εξέταζε την αποτελεσματικότητα τής χημειοθεραπείας για όλες τις μορφές καρκίνου. Τα αποτελέσματα ήταν απογοητευτικά. Η χημειοθεραπεία ήταν αποτελεσματική μόνο στο 3% των περιπτώσεων, ενώ ένα άλλο 4% των ασθενών είχαν μια σημαντική παράταση τής ζωής τους. Με άλλα λόγια, στην καλύτερη των περιπτώσεων μόνο το 7% των ασθενών ευεργετήθηκαν από τη χημειοθεραπεία.

Ο D. Schmahl παραθέτει στατιστικές, που αποδεικνύουν ότι η χημειοθεραπεία είναι αναποτελεσματική στο 80% των κακοήθων όγκων, και ιδίως στους καρκίνους, που εμφανίζονται πολύ συχνά, όπως των πνευμόνων, τού μαστού, τού παχέος εντέρου, τού παγκρέατος και τής ουροδόχου κύστης.(12)

Ομοίως και ο dr. John Trelford τού Τμήματος Μαιευτικής και Γυναικολογίας τού Ohio State University Hospital ομολογεί: «Αυτή τη στιγμή η χημειοθεραπεία για τους γυναικολογικούς όγκους δέν φαίνεται να αυξάνει το προσδοκώμενο μήκος τής ζωής εκτός από σποραδικές περιπτώσεις. Το πρόβλημα με το παράλογο τής χημειοθεραπείας δέν είναι μόνο η μειωμένη αποτελεσματικότητα των φαρμάκων, αλλά επίσης και η μείωση τής αντίστασης των ασθενών στα καρκινικά κύτταρα, κάτι, που οφείλεται στην τοξικότητα των φαρμάκων».

Οι συμβατικές μέθοδοι θεραπείας όχι μόνο δέν ωφελούν τους καρκινοπαθείς στις περισσότερες περιπτώσεις, αλλά μειώνουν και τη διάρκεια τής επιβίωσής τους. Ο καθηγητής ιατρικής στο πανεπιστήμιο τής Καλιφόρνιας στο Berkeley, dr. Hardin Jones, τεκμηρίωσε τη θέση του σε ένα συνέδριο τής Αμερικανικής Αντικαρκινικής Εταιρείας, ότι «οι ασθενείς, που δέν υποβάλλονται σε καμμιά αγωγή, δέν πεθαίνουν νωρίτερα από τους ασθενείς, στους οποίους εφαρμόζεται η συμβατική θεραπεία και πολλές φορές ζουν περισσότερο».

Ακόμα μια άλλη πλάνη ανέτρεψε με δεδομένα ο dr. Ulrich Abel, ένας ογκολόγος και βιοστατιστικολόγος τού Ινστιτούτου Επιδημιολογίας και Βιομετρικής στο πανεπιστήμιο τής Χαϊδελβέργης στη Γερμανία. Μέλος τού κατεστημένου τού καρκίνου, όπως πολλοί άλλοι, είχε πιστέψει, ότι η χημειοθεραπεία, ακόμα και όταν δεν θεράπευε, τουλάχιστον παρέτεινε τη ζωή. Αντίθετα, ο dr. Abel βρήκε, ότι «μια σοβαρή και αμερόληπτη ανάλυση τής βιβλιογραφίας έχει σπάνια αποκαλύψει οποιεσδήποτε θεραπευτικές επιτυχίες… Δέν υπάρχει απόδειξη για την πλειοψηφία των καρκίνων, ότι η θεραπεία με αυτά τα φάρμακα ασκεί οποιαδήποτε θετική επίδραση στην επιβίωση ή στην ποιότητα τής ζωής».(13-15)

Ο Abel ονόμασε τη χημειοθεραπεία για την πλειοψηφία των καρκίνων μια «επιστημονική έρημο» συνοψίζοντας τα ευρήματά του με μια λέξη: «Φρίκη».


Σε μια μελέτη-ορόσημο για την επιβίωση από καρκίνο, που δημοσιεύτηκε στο New England Journal of Medicine το 1986, ο γιατρός John Bailar, πρώην εκδότης τού Journal of the National Cancer Institute, ανέφερε ανησυχητικά ευρήματα, που συνεχίζουν να επικρατούν σήμερα: «Τα ποσοστά τής θνησιμότητας έχουν δείξει αργή και σταθερή αύξηση εδώ και μερικές δεκαετίες και δέν υπάρχει απόδειξη μιας πρόσφατης καθοδικής τάσης. Με αυτή την κλινική έννοια χάνουμε τη μάχη κατά τού καρκίνου». Χαρακτήρισε την επιστράτευση τού καρκίνου ως «αποτυχία». «Το κύριο συμπέρασμα, έγραψε, που εξάγουμε, είναι, ότι 35 χρόνια έντονης προσπάθειας εστιασμένης κυρίως στη βελτίωση τής θεραπείας πρέπει να θεωρηθεί μια αποτυχία».

Δέχτηκε την επίθεση από το National Cancer Institute για αυτή τη δημόσια κριτική του.(16) Ο Bailar έγραψε ένα άλλο άρθρο με τίτλο «Cancer Undefeated» (Καρκίνος Αήττητος), που δημοσιεύθηκε στην έκδοση τού Μαΐου τού 1997 τού New England Journal of Medicine. Σε αυτό το άρθρο παρουσίασε παρόμοια νέα.

Σε ένα άρθρο, που δημοσιεύθηκε στο Scientific American, οι συγγραφείς ανέφεραν: «Εκτός από την επιτυχία με την ασθένεια τού Hodgkin, την παιδική λευχαιμία και μερικούς άλλους καρκίνους δέν είναι δυνατόν να εντοπιστεί οποιαδήποτε ξαφνική αλλαγή στα ποσοστά θανάτου από τους μεγαλύτερους καρκίνους, που μπορούν να αποδοθούν στη χημειοθεραπεία».(17)

Ανάλυση πάνω από εκατό κλινικών δοκιμών, που χρησιμοποιούσαν χημειοθεραπεία ως μόνη θεραπεία σε ασθενείς με καρκίνο τού μαστού, δέν βρήκαν οφέλη, αλλά σημαντική βλάβη από τη χημειοθεραπεία στους μετεμμηνοπαυσιακούς ασθενείς.(18)

Η dr. Rose Kushner ανέφερε, ότι τα τοξικά φάρμακα «στην κυριολεξία κάνουν τους υγιείς ανθρώπους άρρωστους» κι ότι έχουν «μηδαμινό όφελος για την πλειοψηφία των γυναικών, που αναπτύσσουν καρκίνο τού μαστού».(19) Μερικά στοιχεία δείχνουν, ότι η χημειοθεραπεία στην πραγματικότητα μικραίνει τη ζωή των ασθενών με καρκίνο τού μαστού.(20)

Νεκροψίες εξ άλλου έχουν δείξει, ότι πολλοί ασθενείς πέθαναν από τη χημειοθεραπεία, προτού προλάβει να τους σκοτώσει ο όγκος.(21) Πολλά αντικαρκινικά φάρμακα έχουν προκαλέσει το θάνατο, όπως το 5-Fu (5-Fluorovracil), που κοροϊδευτικά το αποκαλούν «5 Feet Under», δηλαδή πέντε πόδια κάτω, εννοείται από το χώμα.

Όλα αυτά έκαναν τον πρώην πρόεδρο τής Αμερικανικής Χημικής Κοινότητας, Alan C. Nixon, να δηλώσει: «Είναι ακατανόητο για μένα πώς οι γιατροί αγνοούν το ξεκάθαρο γεγονός, ότι η χημειοθεραπεία κάνει περισσότερο κακό από ό,τι καλό».
Ο D.L. Morton αναφέρει: «Η χημειοθεραπεία είναι μή ικανοποιητική. Οι ανταποκρίσεις είναι σπάνια ολοκληρωμένες, τα ποσοστά πεντάχρονης επιβίωσης (για μεταστατικό μελάνωμα) είναι λιγότερα από 5% και τα χημειοθεραπευτικά φάρμακα είναι τοξικά και ακριβά».(22)

Ένας διακεκριμένος επιστήμονας από το πανεπιστήμιο τού Winsconsin, ο Johan Bjorksten, έχει δείξει, ότι η χημειοθεραπεία καταστρέφει το ανοσοποιητικό σύστημα πέρα από σημείο επιστροφής, κάτι, που αυξάνει τον κίνδυνο για πρώιμο θάνατο από μολύνσεις και άλλους καρκίνους σε αυτούς τους ανοσοποιητικά κατεσταλμένους ανθρώπους.(23)

Σύμφωνα με μια εξονυχιστική επιθεώρηση τής βιβλιογραφίας, δέν έχει υπάρξει καμμιά βελτίωση στη θνησιμότητα τού καρκίνου από το 1952 ώς το 1985.(24) Οι συγγραφείς τής επιθεώρησης αυτής αναφέρουν: «Οι αποδείξεις έχουν συσσωρευτεί και δείχνουν, ότι η θεραπεία τού καρκίνου είναι ουσιαστικά μια αποτυχία». Ο μέσος καρκινοπαθής έχει μόνο 60% πιθανότητα να επιβιώσει τα επόμενα πέντε χρόνια - λίγο καλύτερα από τα ποσοστά επιβίωσης πριν από τριάντα χρόνια. Πολλοί επιστήμονες διακηρύσσουν, ότι η επιτυχία από τη χημειοθεραπεία και τη θεραπεία με ακτινοβολία έχει μείνει στάσιμη κι ότι πρέπει να εξετάσουμε εναλλακτικές θεραπείες.(25)

Το 2004, 563.000 Αμερικανοί πέθαναν από καρκίνο ή 1.544 άνθρωποι την ημέρα. Ο πρόεδρος τής Αμερικής Richard Nixon, κήρυξε τον «πόλεμο κατά τού καρκίνου» στις 23 Δεκεμβρίου τού 1971. Ο Nixon με αυτοπεποίθηση διακήρυξε, ότι θα έχουμε μια θεραπεία για τον καρκίνο μέσα σε πέντε χρόνια, δηλαδή το 1976. Ωστόσο, το 1991, μια ομάδα εξήντα γνωστών γιατρών και επιστημόνων έκαναν μια συνέντευξη τύπου, για να πουν στο κοινό, ότι: «Το κατεστημένο τού καρκίνου προκαλεί σύγχυση στο κοινό με τους επαναλαμβανόμενους ισχυρισμούς, ότι νικάμε τον πόλεμο κατά τού καρκίνου… Η ικανότητά μας να θεραπεύουμε τους περισσότερους καρκίνους δέν έχει βελτιωθεί ουσιωδώς».(26)

Ο Joel M. Kauffman, Ph.D., γράφει: «Οι ογκολόγοι συνήθως παραπληροφορούν τους ασθενείς σχετικά με τα οφέλη τής συμβατικής θεραπείας και υποβιβάζουν τις παρενέργειες. Υποτιμούν όλες τις εναλλακτικές θεραπείας άσχετα από τις αποδείξεις. Πιθανώς να αναγνωρίζετε τα ονόματα μερικών κυτταροτοξικών φαρμάκων, Μεθοτρεξάτη, 5-Fluorouracil (5FU), Κυκλοφωσφαμίδη, και το νεότερο Cisplatin. Ένας χημειοθεραπευτής τού National Cancer Institute ονόμασε τα φάρμακα, που περιέχουν πλατίνα, ως τις πιο σημαντικές ομάδες, που χρησιμοποιούνται τώρα για τη θεραπεία τού καρκίνου. Στην πραγματικότητα, το Cisplatin είναι ένα από τα πέντε χειρότερα φάρμακα στο να προκαλούν ναυτία και εμετό, κώφωση, καταστροφή των νεφρών και του μυελού των οστών οδηγώντας σε απειλητικές για τη ζωή μολύνσεις. Αν ένας καρκινοπαθής, που παίρνει Cisplatin πεθάνει από κάποια από αυτές τις αιτίες, μια από αυτές θα θεωρηθεί ως αιτία θανάτου, όχι το φάρμακο ή ο καρκίνος. Από 79 καναδούς ειδικούς στον καρκίνο τού πνεύμονα, που ρωτήθηκαν αν θα συμμετείχαν σε μια δοκιμή, που περιλάμβανε Cisplatin, 64 είπαν, ότι δέν θα συμμετείχαν λόγω τής τοξικότητάς της. Και 58 βρήκαν όλες τις δοκιμές αντικαρκινικών φαρμάκων απαράδεκτες, λόγω αναποτελεσματικότητας και τοξικότητας».(27)

Η χημειοθεραπεία λοιπόν, είναι αναποτελεσματική, τοξική, ανοσοκατασταλτική και καρκινογόνος. Δέν είχε άδικο λοιπόν, ο dr. Atkins
(φωτογραφία), ο πασίγνωστος γιατρός, που εφεύρε τη δίαιτα Άτκινς, ο οποίος υποστήριζε, ότι η χημειοθεραπεία «είναι στην καλύτερη περίπτωση βλακεία και στη χειρότερη έγκλημα», καθώς και η Alyssa Burns Hill, η οποία έγραψε, ότι «σε τελική ανάλυση, αν η χημειοθεραπεία κατατασσόταν στις ποινές για εγκλήματα, θα είχε θεωρηθεί απάνθρωπη, ανήθικη και απόλυτα διεστραμμένη. Ωστόσο στο όνομα τής "ίασης" τού καρκίνου έχει ταξινομηθεί ως μια αγωγή με την ετικέτα: "ο καλύτερος τύπος ιατρικής φροντίδας"».(28)

Η χημειοθεραπεία είναι αναπόδεικτη
Η δράση των φαρμάκων δέν έχει ελεγχθεί με διπλές-τυφλές μελέτες

Οι ογκολόγοι ισχυρίζονται, ότι οι εναλλακτικές και φυσικές θεραπείες είναι αναπόδεικτες, διότι δέν έχουν ελεγχθεί επιστημονικά. Πέραν τού ότι υπάρχουν πολλές μελέτες, που τεκμηριώνουν τη δράση των εναλλακτικών θεραπειών, αυτό, που δέν λένε οι ογκολόγοι είναι, ότι η χημειοθεραπεία είναι αναπόδεικτη κι ότι προκαλεί περισσότερη ζημιά από ότι αν δέν λάβεις τίποτα. Δέν έχουν γίνει διπλές-τυφλές τυχαιοποιημένες κλινικές μελέτες με χημειοθεραπεία.

Σε αυτές τις μελέτες, μια ομάδα ελέγχου, που παίρνει placebo (ψευδοφάρμακο) συγκρίνεται με μια ομάδα, που παίρνει το πραγματικό φάρμακο. Ούτε οι ασθενείς ούτε ο γιατρός γνωρίζουν ποια ομάδα παίρνει το πραγματικό φάρμακο. Σύμφωνα με τον Ralph Moss, «στην πραγματικότητα οι αληθινοί έλεγχοι placebo έχουν σχεδόν εγκαταλειφθεί στην εξέταση της χημειοθεραπείας».(29) Οι ογκολόγοι θεωρούν ανήθικο να μή δώσουν το φάρμακο σε όλους τους ασθενείς. Κατά συνέπεια, δέν υπάρχει ομάδα μή θεραπείας, προς την οποία να μετρήσουν την πραγματική τους επίδραση. Σύμφωνα με τον Moss, μόνο περίπου 1% των ασθενών στις δοκιμές αναπτύσσει πλήρη ύφεση.
Υπάρχουν και άλλοι λόγοι, που κάνουν αδύνατο να πραγματοποιηθεί μια διπλή-τυφλή κλινική μελέτη με τη χημειοθεραπεία. Τα φάρμακα προκαλούν απώλεια μαλλιών, ναυτία, εμετό και πολλές άλλες φανερές παρενέργειες, όπως μπλε ούρα, έτσι ώστε και οι ασθενείς και ο γιατρός θα ξέρουν σίγουρα ποιος παίρνει το πραγματικό φάρμακο.

Παρ’ όλα αυτά, πραγματοποιήθηκε μια μελέτη, που συνέκρινε τη χημειοθεραπεία με placebo, η οποία δημοσιεύθηκε στο British Journal of Cancer και η οποία έδειξε, ότι η χημειοθεραπεία προκάλεσε αύξηση θανάτων. Η μελέτη αυτή έγινε σε ασθενείς, που είχαν χειρουργηθεί για καρκίνο τού παχέος εντέρου και
τού ορθού. Από τους ασθενείς αυτούς, μια ομάδα υποβλήθηκε σε χημειοθεραπεία, ενώ η άλλη ομάδα πήρε placebo (εικονικό φάρμακο). Για την περίοδο των πέντε πρώτων χρόνων τα ποσοστά επιβίωσης και των δυο ομάδων ήταν παρόμοια, αν και η ομάδα, που υποβλήθηκε σε χημειοθεραπεία, υπέφερε από τις παρενέργειες των φαρμάκων. Εντυπωσιακό είναι αυτό, που συνέβη πέραν των πέντε χρόνων. Στην ομάδα, που υποβλήθηκε σε χημειοθεραπεία, σημειώθηκε μεγάλη αύξηση θανάτων, ενώ στην ομάδα, που πήρε placebo, δέν σημειώθηκε αύξηση θανάτων. Τα ποσοστά επιβίωσης τής ομάδας, που πήρε placebo, ήταν σχεδόν διπλάσια (68%) από τα ποσοστά επιβίωσης τής ομάδας, που έκαναν χημειοθεραπεία (38%).(30)
Οι φυσικές θεραπείες
αποτελεσματικότερες από τη χημειοθεραπεία

Μελετητές στο Longhua Hospital of Shanghai Traditional Chinese Medical College διάλεξαν εξήντα ασθενείς με προχωρημένο καρκίνο στόματος και πνευμόνων και τους διαίρεσαν σε δυο αμάδες των 30 ατόμων. Η πρώτη ομάδα υποβλήθηκε σε αγωγή με κινεζικά βότανα, ενώ η δεύτερη σε χημειοθεραπεία. Τα αποτελέσματα ήταν αντιστρόφως ανάλογα απ' ό,τι θα περιμέναμε. Η κατά μέσο όρο διάρκεια επιβίωσης τής ομάδας, που ακολούθησε βοτανική θεραπεία, ήταν 465 ημέρες, ενώ για την ομάδα, που ακολούθησε χημειοθεραπεία, μόλις 264 ημέρες. Τα ποσοστά επιβίωσης ύστερα από 12 και 24 μήνες ήταν 67% και 13% αντίστοιχα για την πρώτη ομάδα, ενώ 33% και 3% για τη δεύτερη ομάδα. Αυτά δημοσιεύτηκαν το 1985 στο Chinese Journal of Modern Developments, αλλά αποκρύπτονται από το ιατρικό κατεστημένο για ευνόητους λόγους.

Οι αποδείξεις όμως, τής αντικαρκινικής δράσης των ινδικών βοτανικών φαρμάκων δέν περιορίζονται μόνο σε πειραματόζωα. Το Ινστιτούτο Ιατρικών Επιστημών στο πανεπιστήμιο Banaras Hindu στο Varanasi τής Ινδίας απέδειξε την αντικαρκινική δράση στον ανθρώπινο οργανισμό αγιουρβεδικών βοτάνων, όπως τα Amora rohitica, Glycyrrhiza glabra και Semecarpus anacardium σε μελέτη σε 400 καρκινοπαθείς. Οι ερευνητές τού πανεπιστημίου χώρισαν τους καρκινοπαθείς σε διάφορες ομάδες. Κάποιες ομάδες υποβλήθηκαν σε ακτινοβολία ή χημειοθεραπεία σε συνδυασμό με αγιουρβεδικά βότανα, μια ομάδα ακολούθησε μόνο συμβατικές θεραπείες και άλλη μια ομάδα πήρε αποκλειστικά αγιουρβεδικά βότανα. Όσο κι αν φαίνεται απίστευτο, η ομάδα των καρκινοπαθών, που πήρε αποκλειστικά αγιουρβεδικά βότανα είχε τα καλύτερα αποτελέσματα, ενώ η ομάδα, που υποβλήθηκε αποκλειστικά σε συμβατικές θεραπείες είχε τα χειρότερα. Τα ποσοστά επιβίωσης των καρκινοπαθών αυτής τής ομάδας ήταν πολύ χαμηλά. Οι ομάδες, που συνδύασαν συμβατικές θεραπείες με αγιουρβεδικά βότανα, είχαν μεγαλύτερο χρόνο επιβίωσης απ' ό,τι τα άτομα, που υποβλήθηκαν αποκλειστικά σε συμβατικές θεραπείες.
(31)
 












Περισσότερες πληροφορίες
για τις φυσικές μεθόδους
πρόληψης και θεραπείας τού καρκίνου
μπορείτε να βρείτε στο βιβλίο
τού Μάριου Δημόπουλου:

Φυσικές μέθοδοι αντιμετώπισης τού καρκίνου.

 
Ο γιατρός dr. Joshi ανακοίνωσε το 1989 στο 5ο Διετές Συνέδριο τού Ινδικού Συλλόγου Χημειοθεραπειών Καρκίνου τα αποτελέσματα αγωγής σε 422 καρκινοπαθείς, στους οποίους οι γιατροί, αφού χρησιμοποίησαν όλες τις δυνατές μορφές αγωγής, δέν έδιναν ελπίδες ζωής. Ο dr. Joshi ανακοίνωσε, ότι πέτυχε πλήρη ανάρρωση με παράταση ζωής χρησιμοποιώντας αγιουρβεδικά βότανα σε εβδομήντα ασθενείς και καλά αποτελέσματα (ανακούφιση συμπτωμάτων) σε 262 ασθενείς, ενώ σε ενενήντα μόνον ασθενείς υπήρξε έλλειψη ανταπόκρισης.

Το ιατρικό κατεστημένο
και οι φαρμακευτικές εταιρείες εξαπατούν το κοινό
Γιατί όμως, αφού οι συμβατικές αντικαρκινικές θεραπείες είναι αναποτελεσματικές και τοξικές, δέν γίνεται έρευνα για τις φυσικές ατοξικές θεραπείες καρκίνου, πολλές από τις οποίες είναι αποτελεσματικότερες; Γιατί αντίθετα το αμερικανικό και ευρωπαϊκό ιατρικό κατεστημένο διώκει κάθε διαφορετική αντιμετώπιση τού καρκίνου; Δέν είναι πρόθυμο αν ένα φυσικό φάρμακο ή μια εναλλακτική αγωγή μπορούν να θεραπεύσουν τον καρκίνο, να τα υιοθετήσει για το καλό τής υγείας των ανθρώπων; Ασφαλώς και όχι, διότι, αν τα αποδεχόταν, θα έχανε τα εκατομμύρια, που αποφέρουν οι συμβατικές μέθοδοι θεραπείας τού καρκίνου. Οι πωλήσεις αντικαρκινικών φαρμάκων μόνον, αποφέρουν ετήσιο τζίρο 750 εκατομμυρίων δολαρίων στις ΗΠΑ. Τα οικονομικά συμφέροντα δηλαδή, εναντίον τής υγείας των ανθρώπων.

Το κέρδος -η βιομηχανία τού καρκίνου το γνωρίζει καλά- είναι στο να ψάχνεις για μια θεραπεία από το να βρεις στην πραγματικότητα μια θεραπεία. Πιθανότατα οι επιστήμονες, που δουλεύουν για τα μεγάλα αντικαρκινικά ιδρύματα θα ακολουθούσαν εντελώς διαφορετική κατεύθυνση αν πίστευαν, ότι είχαν πέσει τυχαία σε μια θεραπεία τού  καρκίνου. Αν τα μεγάλα αντικαρκινικά ιδρύματα έβρισκαν μια θεραπεία τού καρκίνου, όλοι οι επιστήμονες, γραφειοκράτες και ειδικοί στο μάρκετινγκ, που δουλεύουν για αυτά τα ιδρύματα, θα έπρεπε να βρουν άλλη (πιθανώς λιγότερο επικερδή) δουλειά.

Αυτό μπορεί να φαίνεται απίθανο, αλλά προσφέρει μια εξήγηση για το γεγονός, ότι η βιομηχανία τού καρκίνου επιμένει, ότι μόνο η ορθόδοξη ιατρική μπορεί να προσφέρει μια θεραπεία για τον καρκίνο. Και η βιομηχανία τού καρκίνου είναι τόσο ισχυρή, που έχει επηρεάσει τις κυβερνήσεις προς χάρη της. Στις περισσότερες χώρες τού κόσμου είναι τώρα παράνομο να προσφέρεις μια εναλλακτική θεραπεία τού καρκίνου, ακόμα κι αν λειτουργεί.
Τα αντικαρκινικά ιδρύματα συνδέονται με περίπλοκους δεσμούς με τις μεγάλες φαρμακοβιομηχανίες. Οι μεγάλες φαρμακοβιομηχανίες δέν ενδιαφέρονται για θεραπείες, που δέν περιλαμβάνουν φάρμακα. Ανέχονται την εγχείρηση, διότι κρατά τα μέλη τού ιατρικού επαγγέλματος χαρούμενα και διότι στα άτομα, που γίνεται χειρουργική επέμβαση, συνήθως χορηγείται επίσης χημειοθεραπεία. Δέχονται την ακτινοθεραπεία, διότι οι εταιρείες, που παρασκευάζουν και πουλούν εξοπλισμό ακτινοθεραπείας, είναι μέρος τής βιομηχανίας τού καρκίνου και διότι στους ασθενείς, που υποβάλλονται σε ακτινοθεραπεία συνήθως χορηγείται επίσης χημειοθεραπεία.


Η βιομηχανία τού καρκίνου ξοδεύει λίγα στο να διδάσκει τους ανθρώπους πώς να αποφύγουν τον καρκίνο. Δεν ξοδεύει αρκετά χρήματα ή προσπάθεια στην πρόληψη. Το μόνο πιθανό συμπέρασμα είναι, ότι δεν θέλει να μειώσει τη συχνότητα τού καρκίνου, διότι, αν το κάνει, οι άνθρωποι θα φοβούνται λιγότερο για την ασθένεια και το εισόδημα και τα κέρδη τής βιομηχανίας τού καρκίνου θα μειωθούν. Η βιομηχανία τού καρκίνου ευημερεί στο φόβο και στην άγνοια. Η πρόληψη δεν είναι κάτι, για το οποίο κάνουν πολλή προσπάθεια αν και είναι ενθουσιώδεις για επεμβατικές τεχνικές για διάγνωση τού καρκίνου όσο το δυνατόν νωρίτερα.

Για παράδειγμα, οι γυναίκες, που είναι ευάλωτες για καρκίνο τού μαστού ενθαρρύνονται να ελέγχουν τους μαστούς τους με ακτίνες X. Αυτό είναι επικίνδυνο. Η μαστογραφία είναι ένα από τα πιο ανόητα πράγματα, που έχουν γίνει ποτέ στην ιατρική. Μπορείτε να σκεφτείτε τίποτα πιο ανόητο από το να αξιολογούν ένα σημείο τού σώματος, που είναι γνωστό, ότι είναι εξαιρετικά ευαίσθητο στον καρκίνο, με μια διαγνωστική τεχνική, που είναι γνωστή ότι προκαλεί καρκίνο;

Όπως γράφει ο γνωστός συγγραφέας Barry Lynes, «η Αμερικανική Αντικαρκινική Εταιρεία δέν ενδιαφέρεται να βρει θεραπεία. Αν έβρισκε, θα έμενε χωρίς δουλειά.»(32) Ομοίως και ο τιμηθείς δυο φορές με βραβείο Νόμπελ, Linus Pauling, έχει κάνει την εξής καταγγελία: «Πρέπει να μάθουν όλοι, ότι ο πόλεμος κατά τού καρκίνου είναι σε μεγάλο βαθμό απάτη».(33)

Τις εταιρείες φαρμάκων δέν τις συμφέρει μια φυσική ουσία να θεραπεύει τον καρκίνο, διότι αυτή δέν πατεντάρεται. Αφού το επιστημονικό κατεστημένο δέν επιθυμεί μια φυσική θεραπεία τού καρκίνου, τι κάνει;
 
Συκοφαντεί ως τσαρλατάνο οποιονδήποτε επιστήμονα ακολουθεί μια φυσική θεραπεία τοποθετώντας τη θεραπεία του στη «μαύρη λίστα των αναπόδεικτων θεωριών» (αυτό το τελευταίο ισχύει μόνο για τις ΗΠΑ), τον παρεμποδίζει στη δουλειά του, τού κλείνει τις πόρτες σε συνέδρια, ομιλίες και σε επιστημονικά περιοδικά, τού κατάσχει τα αρχεία και τού καίει τα εργαστήρια. Πολλές φορές μάλιστα, με ψευδείς κατηγορίες τον σύρει στα δικαστήρια.
American Murder Association,
αντί για τον επίσημο...
American Medical Association.
 
Ο dr. Atkins δέν κρύβει τα λόγια του: «Έχουν ανακαλυφθεί πολλές θεραπείες τού καρκίνου και όλες καταπολεμήθηκαν με μια μεθοδικότητα, που θυμίζει Γκεστάπο. Το κατεστημένο τού καρκίνου είναι ένα όχι και τόσο κρυφό κύκλωμα, που αποτελείται από την Αμερικανική Αντικαρκινική Εταιρεία, τα μεγαλύτερα αντικαρκινικά νοσοκομεία, το Εθνικό Αντικαρκινικό Ινστιτούτο και τον FDA. Το ύποπτο του πράγματος είναι, ότι αυτοί οι ευυπόληπτοι οργανισμοί κυριαρχούνται σε μεγάλο βαθμό από μέλη και φίλους μελών τής βιομηχανίας φαρμάκων, η οποία συγκεντρώνει απίστευτα ποσά από τη μονομανία τού ιατρικού επαγγέλματος με τη χημειοθεραπεία».(34)

Ας δούμε τα όσα αποκαλυπτικά γράφει ο διάσημος βρετανός γιατρός και συγγραφέας, Vernon Coleman (φωτογραφία) για τη βιομηχανία τού καρκίνου: «Αν ποτέ η βιομηχανία τού καρκίνου ανακάλυπτε τυχαία μια θεραπεία τού καρκίνου, ειλικρινά αμφιβάλλω πάρα πολύ, αν κάποιος θα άκουγε για αυτήν. Η ανακάλυψη και η δημοσίευση μιας θεραπείας τού καρκίνου θα έθετε εκτός δουλειάς τους εργαζόμενους στη βιομηχανία τού καρκίνου. Οι μόνοι άνθρωποι, που ευεργετούνται από τη σύγχρονη βιομηχανία τού καρκίνου, είναι οι άνθρωποι, που δουλεύουν για τη σύγχρονη βιομηχανία τού καρκίνου».(35)


Μάριος Δημόπουλος

Κλινικός Διατροφολόγος


ΣΗΜΕΙΩΣΗ:
Ο κ. Δημόπουλος εκπαιδεύεται για απόκτηση πτυχίου Doctor of Naturopathy.
Είναι μέλος τού American Council of Applied Clinical Nutritionκαι απόφοιτος του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.
Έχει εκπαιδευτεί στη Φυσική Ιατρική στα:
British Institute of Homeopathy (New Jersey, USA),
Clayton College of Natural Health (Alabama, USA),
Trinity College of Natural Health (Indianapolis, USA) και
International Society of Homotoxicology, Baden-Baden, Germany.
Είναι συγγραφέας τεσσάρων βιβλίων για φυσικές θεραπείες και διατροφή.
Περισσότερες πληροφορίες για θέματα υγείας
μπορείτε να βρείτε στα ιστολόγια τού Μάριου Δημόπουλου:

http://orthomoriakiiatriki.blogspot.gr
http://orthomolecular-nutritional-medicine.blogspot.gr.

Βιβλία τού συγγραφέα, που έχουν παρουσιαστεί στην «Ελεύθερη Έρευνα»:Χοληστερίνη: Ένας σύγχρονος μύθος
Φυσικές μέθοδοι αντιμετώπισης τού καρκίνου
Διαβάστε επίσης, στην «Ελεύθερη Έρευνα»
τα άρθρα τού Μάριου Δημόπουλου:

Ήλιος: Ευεργέτης τής υγείας μας
Χοληστερίνη: Μια σύγχρονη ιατρική απάτη
Επικίνδυνα τα φάρμακα μείωσης τής χοληστερίνης
Γιατροί-φάρμακα: Πρώτη αιτία θανάτου
Ανθυγιεινή η πολυήμερη χριστιανική νηστεία
Η νηστεία τής Σαρακοστής βλάπτει σοβαρά την υγεία!


Διαβάστε ακόμα στην «Ελεύθερη Έρευνα»
στο πλαίσιο τού αφιερώματος:
Η απομυθοποίηση τού καρκίνου:
Η σύγχρονη βιομηχανία τού καρκίνου
Τα πραγματικά αίτια τού καρκίνου
Καρκίνος: Η ύστατη προσπάθεια τού οργανισμού για επιβίωση!
Καρκίνος και Ομοιοπαθητική



ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

1. Griffin E., World without cancer. The story of vitamin B 17, 155, 2000
2. Chowka P.B., The National Cancer Institute and the Fifty-Year Coverup, East West, 23, 1978
3. Lung cancer radiation questioned, Science News, 68, Aug. 1998
4. Cancer cures more deadly than disease, Midnight Globe, 1.9.75
5. McTaggart L. Ed., The cancer handbook. What’s really working, 85-93, 2001
6. Cancer Communication Newsletter 12, 4, 15-16, Sep. 1996
7. Boice J.D., Travis L.B., Body wars: Effect of friendly fire (Cancer therapy), Journal of the National Cancer Institute, 87, 10, 732-741, 1995
8. Ochs R., Breast cancer update/Q & A, Newsday, B23, Dec. 19, 1995
9. Griffin E., World without cancer. The story of vitamin B17,  147, 1990
10. Scientific American, Nov. 1985
11. Cairns J., The treatment of diseases and the war against cancer, Scientific American, 253, 5, 51-59, 1985
12. Schmahl D., Experimental development of anticancer drugs – Problems and objectives, strategies and results, Current Cancer Research, 157-243, Spring 1989
13. Abel U., Chemotherapy of advanced epithelial cancer, Hippokrates Verlag, 1990
14. A dull weapon: Chemotherapy almost useless in treating advanced organic cancer – Provocative theses at the Hamburg Cancer Congress, Der Spiegel, 174-176, 3.3.90
15. Abel U., Cytostatic therapy of advanced epithelial tumors: A critique, Hippokrates Verlag, 1990
16
. Bailar J., Smith E., Progress against cancer?, New England Journal of Medicine, 314, 1226-1233, 1986
17. Cairns J., The treatment of disease and the war against cancer, Scientific American, 253, 5, 51-59, 1985
18. New England Journal Medicine, Feb. 18, 1988
19. Kushner R., CA-Cancer Journal for Clinicians, 34, Nov. 1984
20. Powles T.J., et al., Lancet, 580, Mar. 15, 1980
21. Richards D., The topic of cancer: When the killing has to stop, 1982
22. Morton D.L., et al., CA Cancer Journal Clinicians (ACS), 49, 101, Mar., 1999
23. Bjorksten J., Longevity, 22, 1987
24. Temple N.J., et al., Journal Royal Society Medicine, 84, 95, 1991
25. Hollander S., et al., Journal of Medicine, 21, 143, 1990
26. Ingram B., Medical Tribune, 33, 4, 1, Feb., 1992
27. Kauffman J., Malignant Medical Myths, 2006
28. Burns-Hill A., Chemotherapy: Hit or myth?, Wddty, 13, Aug. 1992
29. Moss R., Questioning chemotherapy, 1995
30. Chlebowski R.T., et al., Late mortality and lavamisole adjuvant therapy in colorectal cancer, British Journal of Cancer, 69, 1094-1097, 1994
31. Prasad G.C., The use of Ayurvedic drugs in the management of cancer, Word Congress on Cancer, Sydney, Australia, 315-319, April 1994
32. Lynes B., The Healing of cancer, 52, 1989
33. Walters R., Options – The alternative cancer therapy book, 1993
34. Atkins R., Dr. Atkins health revolution: How complementary medicine can extend your life, 324-325, 1990
35. Coleman V., How to stop your doctor killing you, 2003